صحیفه رضویه صفحه 142

و مخالفان نیز این نماز را مستحب می دانند مگر اندکی از ایشان، ولی اکثر آنان به اعتبار عداوت باطنی که با امیرالمؤمنین علیه السلام و نزدیکان آن حضرت دارند، این نماز رابه عبّاس عموی پیغمبرصلی الله علیه وآله وسلم نسبت داده اند.

بعد از نوافل شبانه روزی، نمازی به حسب صحّت سند و کثرت ثواب به این نمازنمی رسد.(1)

مرحوم علّامه مجلسی احکام این نماز را در چند مقصد بیان نموده که خلاصه آن را می آوریم:

اوّل: بدان که مشهور میان علما آن است که نماز جعفر را به جای نوافل شبانه روزی می توان انجام داد که به جای هر دو حساب شود و همچنین به نیّت قضای نافله می توان انجام داد و احادیث بر این مضامین وارد شده است.

دوّم: در روایات وارد شده است و اکثر علما گفته اند: کسی که ضرورتی و تعجیلی داشته باشد، می تواند نماز جعفر را بدون تسبیحات بجا آورد و تسبیحات را در راه بخواند.

سوّم: در حدیث صحیح وارد شده است: کسی که دو رکعت از نماز جعفر رابخواند و برای او کار ضروری پیش آید، می تواند دنبال آن کار برود و دو رکعت دیگررا در وقت دیگر بخواند و اگر بدون عذر چنین نکند و همه را باهم بخواند بهتراست.

چهارم: روایت معتبری از حضرت قائم علیه السلام وارد شده است که اگر کسی تسبیحات نماز جعفر را فراموش کند، هر وقت به خاطرش آمد بخواند.

پنجم: در تعیین سوره هایی که مستحبّ است در این نماز خوانده شود اختلاف است و مشهور آن است که در رکعت اوّل )بعد از سوره حمد( «إِذا زُلْزِلَت» و در دوّم«وَالْعادِیات» و در سوّم «إِذا جآءَ نَصْرُ اللَّهِ» و در چهارم «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» باید خواند.