صحیفه رضویه صفحه 252

در کتاب «درّ» گفته است: مأمون در روز جمعه اوّل ماه رمضان سال 202، آن حضرت را با زهری که در انگور پنهان کرده بود در شهر طوس در سناباد مسموم کرد.(1)

شهادت آن حضرت، در روز چهاردهم و بیست و یکم ماه مبارک رمضان نیز نقل شده است.

زیارت حضرت امام رضاعلیه السلام در روز بیست و سوّم ذی القعده

علاّمه مجلسی رحمه الله از سیّد بن طاووس رحمه الله نقل کرده است: در بعضی از تألیفات ونوشته های علمای فارسی زبان شیعه دیده ام که فرموده اند:

زیارت مولای ما حضرت امام رضاعلیه السلام در روز بیست و سوم ذیقعده از دور یانزدیک به بعضی از زیارت های معروف آن حضرت یا به آنچه مانند زیارت باشدمستحب است.(2)

فضیلت روز بیست و پنجم ذی القعده

حسن بن علی وشّاء گفت: به همراه پدرم - در حالی که نوجوان بودم - در شب بیست و پنجم ذیقعده خدمت حضرت امام رضاعلیه السلام رسیدیم، و نزد آن حضرت شام خوردیم، امام علیه السلام به پدرم فرمود:

در شب بیست و پنجم ذیقعده حضرت ابراهیم علیه السلام تولّد یافته و حضرت عیسی بن مریم به دنیا آمده و در آن شب، زمین زیر کعبه گسترده شده است، هر کس آن را روزه بگیرد مانند کسی است که شصت ماه روزه گرفته باشد.

و روایت شده است که در بیست و نهم ذیقعده، خدا کعبه را فرو فرستاده و آن اوّل رحمتی است که نازل شده است، هر کس آن روز را روزه بگیرد کفّاره هفتاد سال گناه او است.