صحیفه رضویه صفحه 369

دعای حمد و شکرگزاری

ریّان می گوید: شنیدم حضرت امام رضاعلیه السلام کلماتی را می خواند، من آن ها را حفظکردم و در هیچ دشواری آن ها را نخواندم مگر این که خداوند برایم گشایش فراهم نمود، و آن دعا این است:

أَللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتی فی کُلِّ کَرْبٍ، وَأَنْتَ رَجآئی فی کُلِّ شِدَّهٍ،خداوندا؛ تو در هر گرفتاری مایه اطمینان و آرامش من هستی، و تو در هر سختی اُمید من می باشی،وَأَنْتَ لی فی کُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بی ثِقَهٌ وَعُدَّهٌ، کَمْ مِنْ کَرْبٍ یَضْعَفُ و تو در هر کاری که بر من وارد شود وسیله اطمینان و کمک من هستی، چه بسیار است گرفتاری که عَنْهُ الْفُؤادُ، وَتَقِلُّ فیهِ الْحیلَهُ، وَتَعْیی فیهِ الْاُمُورُ، وَیَخْذُلُ قلب در آن سست و ضعیف می گردد، و راه چاره در آن کم می گردد، و کارها در آن به دشواری می رسد، وفیهِ الْبَعیدُ وَالْقَریبُ وَالصَّدیقُ، وَیَشْمُتُ فیهِ الْعَدُوُّ، أَنْزَلْتُهُ دور و نزدیک و دوست در آن خوار می گردند، و دشمن در آن شماتت می کند، من آن رابِکَ، وَشَکَوْتُهُ إِلَیْکَ، راغِباً إِلَیْکَ فیهِ عَمَّنْ سِواکَ، فَفَرَّجْتَهُ به دربارت آورده، و از آن به تو شکایت نمودم، از دیگران در آن گرفتاری به سوی تو میل کردم، پس آن سختی را گشایش داده وَکَشَفْتَهُ وَکَفَیْتَنیهِ، فَأَنْتَ وَلِیُّ کُلِّ نِعْمَهٍ، وَصاحِبُ کُلِّ حاجَهٍ،و آن را برطرف نموده و مرا از آن کفایت نمودی، پس تو سرپرست هر نعمتی هستی، و صاحب هر حاجتی می باشی،وَمُنْتَهی کُلِّ رَغْبَهٍ، فَلَکَ الْحَمْدُ کَثیراً، وَلَکَ الْمَنُّ فاضِلاً،و نهایت هر میلی می باشی، پس حمد بسیار برای تو باد، و منّت زیاد از برای توست،بِنِعْمَتِکَ تَتِمُّ الصَّالِحاتِ، یا مَعْرُوفاً بِالْمَعْرُوفِ مَعْرُوفٌ، وَیا مَنْ به نعمت تو کارهای شایسته کامل می شود. ای شناخته شده ای که به بخشش مال شناخته شده ای؛ و ای کسی که