صحیفه رضویه صفحه 445

جهان از آنِ خداوند است.

نقش نگین حسن بن علی علیه السلام «العزّه للَّه» بود؛ یعنی عزّت و شکست ناپذیری برای خداست.

نقش نگین حسین بن علی علیه السلام «إنّ اللَّه بالغ أمره» بود؛ یعنی خداوند امر خودرا به انجام خواهد رسانید.

علیّ بن الحسین علیه السلام همان انگشتر پدر را در دست می کرد، امام باقرعلیه السلام نیزهمان انگشتر امام حسین علیه السلام را در دست می نمود.

نقش نگین جعفر بن محمّدعلیه السلام «اللَّه ولیّی وعصمتی من خلقه» بود؛ یعنی خدا سرپرست من و نگهدار من از آفریدگانش می باشد.

نقش نگین موسی بن جعفرعلیه السلام «حسبی اللَّه» بود؛ یعنی خدا مرا بس است.

حسین بن خالد گوید: آن گاه حضرت امام رضاعلیه السلام دست مبارک خود را گشود،انگشتر پدرش در انگشت مبارک او بود و نقشی که بر آن بود به من نشان داد.(1)

نقش نگین انگشتر حضرت امام رضاعلیه السلام

به روایت دیگر نقش انگشتر آن حضرت چنین بود: «وَلِیُّ اللَّه».(2)