صحیفه رضویه صفحه 79

ما باید در حرم حضرت امام رضاعلیه السلام برای بدست آوردن انتظار راستین و برای زنده شدن دل های مرده، دعا کنیم و با توسّل به آن حضرت و سوگند دادن خداوند به حقّ آن بزرگوار، ظهور حیاتبخش جهان و منجی عالم بشریّت را بخواهیم.

ما باید به شور و شوق و علاقه خود به امام زمان عجّل اللَّه تعالی فرجه و ظهور آن بزرگوارهر چه بیشتر بیفزاییم. در این صورت از حضرت امام رضاعلیه السلام پیروی نموده ایم.

برای روشن شدن این مطلب، شعر دعبل را آورده، سپس به نکاتی در این باره می پردازیم:

اشعار دعبل در خدمت امام رضاعلیه السلام

دعبل در «تائیّه» بیشتر از غصب حقّ خاندان پیغمبرصلی الله علیه وآله وسلم سخن گفته است. ازجمله در این دو بیت که حضرت امام رضاعلیه السلام را سخت اندوهگین و محزون گردانید واشک ایشان را جاری کرد:

بیت اوّل:

أری فَیْئَهُم فی غَیْرهِم مُتَقَسِّماً

وَأَیدِیَهُم مِن فَیْئِهِمْ صَفَراتِ

من، حقّ خاندان عصمت علیهم السلام را تقسیم شده نزد دیگران می بینم و دست هایشان ازحقّ و اموالشان خالی است.

هنگامی که حضرت امام رضاعلیه السلام این بیت را شنیدند، گریه کردند و فرمودند:

صَدَقْتَ یا خُزاعی.

ای دعبل؛ راست گفتی.

بیت دوّم:

اِذا وُتِرُوا مَدُّوا اِلی واتِریهِمُ

اَکُفًّا عَنِ الْاَوْتارِ مُنْقَبِضاتِ

هنگامی که از سوی کینه توزان به عترت ستم می شود، آنان دست های بسته را برای دریافت حقّ خود، دراز می کنند )دست هایشان به حقّشان نمی رسد(.

بعد از این که حضرت امام رضاعلیه السلام این بیت را شنیدند، دو دست شریف خود رابرگرداندند، و با اندوه فرمودند: