صحیفه مهدیه صفحه 352

أَللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظیمِ ، وَرَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفیعِ ، وَرَبَّ الْبَحْرِ بار الها ؛ ای پروردگار نور و روشنی باعظمت؛ و پروردگار کرسی و جایگاه والا و بلندمرتبه ؛ و پروردگار دریای الْمَسْجُورِ ، وَمُنْزِلَ التَّوْراهِ وَالْإِنْجیلِ ، وَرَبَّ الظِّلِّ وَالْحَرُورِ ، بی پایان ؛ و ای فرو فرستنده تورات و انجیل ؛ و پروردگار سایه و آفتاب ؛ 1 . البلد الأمین : 91 ، مصباح المتهجّد : 220 )با تفاوتی اندک( .

وَمُنْزِلَ الزَّبُورِ وَالْقُرْانِ الْعَظیمِ ، وَرَبَّ الْمَلآئِکَهِ الْمُقَرَّبینَ و فرستنده زبور و قرآن باعظمت، و پروردگار فرشتگان مقرّب وَالْأَنْبِیآءِ الْمُرْسَلینَ . أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِی السَّمآءِ ، وَإِلهُ مَنْ فِی و پیامبران مرسل ؛ تو، معبود اهل آسمان و معبود اهل الْأَرْضِ ، لا إِلهَ فیهِما غَیْرُکَ ، وَأَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِی السَّمآءِ ، زمین هستی . جز تو معبودی در زمین و آسمان نیست؛ تو متسلّط بر ساکنان آسمان وَجَبَّارُ مَنْ فِی الْأَرْضِ

، لا جَبَّارَ فیهِما غَیْرُکَ ، وَأَنْتَ خالِقُ مَنْ و زمین هستی ؛ جز تو جبّار و متسلّطی در آن دو وجود ندارد؛ تو آفریننده هر چه در فِی السَّمآءِ ، وَخالِقُ مَنْ فِی الْأَرْضِ ، لا خالِقَ فیهِما غَیْرُکَ ، آسمان و زمین است می باشی، جز تو آفریننده ای در آسمان و زمین نیست؛ وَأَنْتَ حَکَمُ مَنْ فِی السَّمآءِ ، وَحَکَمُ مَنْ فِی الْأَرْضِ ، لا حَکَمَ تو حکم کننده ساکنان آسمان و زمین هستی و جز تو حکم کننده و داوری در فیهِما غَیْرُکَ . أَللَّهُمَّ إِنّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَریمِ ، وَبِنُورِ وَجْهِکَ این دو وجود ندارد . بار الها؛ به واسطه ذات بزرگوارت از تو درخواست می کنم؛ به واسطه نور الْمُنیرِ ، وَمُلْکِکَ الْقَدیمِ ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذی روشنی بخشت ، و فرمان روایی دیرینه ات؛ ای زنده؛ ای پایدار؛ به واسطه آن نامت از تو درخواست می کنم که أَشْرَقَتْ بِهِ السَّماواتُ وَالْأَرَضُونَ ، وَبِاسْمِکَ الَّذی یَصْلُحُ بِهِ آسمان ها و زمین ها بدان روشنی یافتند؛ و با آن اسمی از تو درخواست می کنم که الْأَوَّلُونَ وَالْآخِرُونَ ، یا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ ، وَیا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ ، مخلوقات پیشین و آیندگان با آن صالح و شایسته می گردند و اصلاح می شوند؛ ای زنده پیش از هر زنده؛ ای زنده پس از هر زنده؛ وَیا حَیّاً حینَ لا حَیَّ ، وَیا مُحْیِیَ الْمَوْتی ، وَیا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا ای زنده، آن گاه که زنده ای وجود نداشت؛ ای زنده کننده مردگان؛ ای زنده که جز تو دعای الحاح از امام صادق علیه السلام...

أَنْتَ ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ . أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ

وَ الِ معبودی وجود ندارد؛ ای زنده؛ ای پایدار؛ از تو درخواست می کنم بر محمّد و آل مُحَمَّدٍ ، وَارْزُقْنی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لا أَحْتَسِبُ محمّد درود بفرستی ، و از آن جا که گمان آن را داشتم، و از آن جا که فکرش را هم نمی کنم، رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیِّباً ، وَأَنْ تُفَرِّجَ عَنِّی کُلَّ غَمٍّ وَهَمٍّ ، وَأَنْ روزی و نصیب فراوان و حلال و پاکیزه ای به من برسانی، و تمام اندوه ها و مشکلات و گرفتاری ها را از من برطرف فرمایی، تُعْطِیَنی ما أَرْجُوهُ وَ امُلُهُ ، إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ .(10)

و آن چه امید و آرزویش را دارم به من عطا کنی ؛ به راستی تو بر هر چیزی توانایی .

4دعای الحاح از امام صادق علیه السلام به نقل از حضرت بقیّه اللَّه ارواحنا فداه

ابو نعیم انصاری می گوید : در مکّه ، کنار رکن مستجار بودم و گروهی از طایفه مقصّره نیز حضور داشتند . محمودی و علاّن کلینی و ابو هیثم دیناری و ابو جعفر احول همدانی در میان آنان بودند و در مجموع حدود سی نفر بودند و جز محمّد بن قاسم علوی عقیقی ، شیعه مخلصی در بین شان نمی شناختم .

روز ششم ذیحجّه سال 293 هجری بود که در آن جا بودیم ، ناگهان جوانی که مشغول طواف بود و با دو پارچه احرام بسته بود و کفش هایش را در دست داشت ، به طرف ما آمد که هیبت و شکوهش ما را گرفت و بی اختیار از جا برخاستیم ؛ همه ما بدون استثنا از جا برخاستیم و بر او سلام کردیم ؛ آن گاه نشست و به طرف راست و چپ نگریست و فرمود :

آیا می دانید ، امام صادق