صحیفه مهدیه صفحه 378

وَارْزُقْنِی الْعَوْدَ ثُمَّ بار الها ؛ این ماه رمضان را آخرین ماه رمضان من - که در آن به روزه داری می پردازم - قرار مده؛ و آن قدر حضور ماه های رمضان الْعَوْدَ حَتَّی تَرْضی وَبَعْدَ الرِّضا، وَحَتَّی تُخْرِجَنی مِنَ الدُّنْیا سالِماً بعدی را نصیبم کن تا رضایت تو حاصل شود، و پس از راضی شدنت باز هم مرا در ماه های رمضان حاضر فرما؛ تا آن که مرا از دنیا وَأَنْتَ عَنّی راضٍ وَأَنَا لَکَ مَرْضِیٌّ . أَللَّهُمَّ اجْعَلْ فیما تَقْضی بدون عیب و آفت خارج کنی در حالتی که تو از من راضی باشی و من نیز مورد رضایت و خشنودیت باشم. بار الها ؛ در آن چه قضا و وَتُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ الَّذی لایُرَدُّ وَلایُبَدَّلُ أَنْ تَجْعَلَنی مِمَّنْ قدرت به آن تعلّق می پذیرد؛ و از امور قطعی و حتمی است که رد نمی شود و تغییر و تبدیلی نیز در آن راه نمی یابد؛ مرا از کسانی قرار ده تُثیبُ وَتُسَمّی وَتَقْضی لَهُ ، وَتَزیدُ وَتُحِبُّ لَهُ وَتَرْضی، وَأَنْ که ثواب می گیرند ، و مرتبه شان بالا می رود و حاجت شان برآورده می شود ، و برایش افزون می کنی ، و دوستش می داری و از او خشنود هستی؛ نیز تَکْتُبَنی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ فی هذَا الْعامِ ، وَفی کُلِّ عامٍ ، مرا از حاجیان خانه ات در حجّ امسال و سال های آینده قرار ده؛ اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ ، اَلمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ ، اَلْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ ، اَلْمُتَقَبَّلِ آن دسته ای که حجّ شان عالی، و تلاش شان مورد سپاسگزاری، و گناهان شان بخشیده شده، مِنْهُمْ مَناسِکُهُمْ، اَلْمُعافینَ عَلی أَسْفارِهِمْ، اَلْمُقْبِلینَ عَلی نُسُکِهِمْ، و عبادات حجّ شان پذیرفته شده؛ سفرهای شان با عافیت و سلامتی، و علاقه مند به انجام

عبادت های مخصوص شان، اَلْمَحْفُوظینَ فی أَنْفُسِهِمْ وَأَمْوالِهِمْ وَذَراریهِمْ ، وَکُلِّ ما أَنْعَمْتَ و در مورد خودشان و داراییشان و بچّه های شان و همه نعمت هایی که به آنان داده ای ، محفوظ و نگهداری بِهِ عَلَیْهِمْ . أَللَّهُمَّ اقْلِبْنی مِنْ مَجْلِسی هذا ، فی شَهْری هذا ، فی شده باشند . بار الها ؛ مرا از این جایی که نشسته ام، و این ماه، یَوْمی هذا ، فی ساعَتی هذِهِ ، مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً لی ، و امروز، و همین ساعت و لحظه؛ رستگار و کامیاب، و پاسخ مثبت شنیده مَغْفُوراً ذَنْبی ، مُعافاً مِنَ النَّارِ ، وَمُعْتَقاً مِنْها عِتْقاً لا رِقَّ بَعْدَهُ و گناه بخشیده، و معاف شده از آتش و آزادگشته از آن به گونه ای که دیگر هیچ گاه گرفتار نشوم أَبَداً ، وَلا رَهْبَهَ یا رَبَّ الْأَرْبابِ . أَللَّهُمَّ إِنّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ و از آن نیز نترسم، بازگردان ؛ ای پروردگار پرورش دهندگان ؛ بار الها ؛ درخواست من آن است که فیما شِئْتَ ، وأَرَدْتَ وَقَضَیْتَ وَقَدَّرْتَ وَحَتَمْتَ وَأَنْفَذْتَ أَنْ در آن چه مورد مشیت و اراده و حکم و تقدیر و دستور حتمیت است و دستور اجرای آن را داده ای، مقرّر کنی که تُطیلَ عُمْری ، وَأَنْ تُنْسِئَ فی أَجَلی ، وَأَنْ تُقَوِّیَ ضَعْفی ، وَأَنْ زندگانیم طولانی، و مرگم دیر رس، و ناتوانیم تبدیل به نیرومندی، و تُغْنِیَ فَقْری ، وَأَنْ تَجْبُرَ فاقَتی ، وَأَنْ تَرْحَمَ مَسْکَنَتی ، وَأَنْ تُعِزَّ نیازمندیم تبدیل به ثروت مندی گردد؛ و بیچارگیم جبران، و به بدبختی ام رحم کنی، و خواریم را به عزّت ، ذُلّی، وَأَنْ تَرْفَعَ ضَعَتی، وَأَنْ تُغْنِیَ عآئِلَتی، وَأَنْ تُؤْنِسَ وَحْشَتی، افتادگیم را به والایی تبدیل کنی

، و خانواده ام را بی نیاز سازی ؛ مونس وحشت و تنهاییم باشی وَأَنْ تُکْثِرَ قِلَّتی ، وأَنْ تُدِرَّ رِزْقی فی عافِیَهٍ وَیُسْرٍ وَخَفْضٍ ، و کمبودم را به فزونی و بسیاری برسانی، و نصیب و رزق مرا با عافیت و راحتی و دست یابی آسان و سبکی، به فراوانی به من برسانی . وَأَنْ تَکْفِیَنی ما أَهَمَّنی مِنْ أَمْرِ دُنْیایَ وَ اخِرَتی ، وَلاتَکِلَنی إِلی نیز مرا در امور مهمّ دنیا و آخرتم کفایت کرده و بسنده باشی، و مرا به خودم وامگذاری نَفْسی فَأَعْجِزَ عَنْها، وَلا إِلَی النَّاسِ فَیَرْفِضُونی، وَأَنْ تُعافِیَنی فی که در مقابل آن عاجز و ناتوان شوم، و به مردم وامگذاری که مرا به کناری بیندازند و طرد کنند؛ و مرا در دینی وَبَدَنی وَجَسَدی وَرُوحی وَوُلْدی وَأَهْلی وَأَهْلِ مَوَدَّتی مورد دینم و بدنم و جسم و روحم و فرزندانم و خانواده و دوستان وَإِخْوانی وَجیرانی مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمینَ و برادران و همسایگان مؤمن و مسلمان من وَالْمُسْلِماتِ ، اَلْأَحْیآءِ مِنْهُمْ وَالْأَمْواتِ ، وَأَنْ تَمُنَّ عَلَیَّ بِالْأَمْنِ - زنده باشند یا مرده - عافیت عطا فرمایی . نیز امنیّت و ایمان را در وَالْإیمانِ ما أَبْقَیْتَنی ، فَإِنَّکَ وَلِیّی وَمَوْلایَ ، وَثِقَتی وَرَجآئی ، تمام زندگانیم بر من منّت نهی؛ زیرا، تو ولیّ و سرپرست و صاحب اختیار من، مورد اعتماد و امید من، وَمَعْدِنُ مَسْأَلَتی، وَمَوْضِعُ شَکْوایَ، وَمُنْتَهی رَغْبَتی. فَلاتُخَیِّبْنی محلّ درخواست ها و شکایت من، و آخرین درجه آرزوی من هستی . فی رَجآئی یا سَیِّدی وَمَوْلایَ ، وَلاتُبْطِلْ طَمَعی وَرَجآئی ، فَقَدْ ای آقا و سرور من؛ امیدم را ناامید مکن، و خوش خیالی و امیدواریم را نادرست از آب درمیاور؛

زیرا، تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ، وَقَدَّمْتُهُمْ إِلَیْکَ أَمامی ، که من به واسطه محمّد و آل محمّد به تو رو آوردم، و آنان را پیشاپیش خود وَأَمامَ حاجَتی وَطَلِبَتی ، وَتَضَرُّعی وَمَسْأَلَتی ، فَاجْعَلْنی بِهِمْ و حاجت و خواسته ها و گریه و زاری و خواهشم به درگاه تو آوردم؛ پس مرا وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ وَمِنَ الْمُقَرَّبینَ ، فَإِنَّکَ مَنَنْتَ عَلَیَّ در دنیا و آخرت، از آبرومندان و مقرّبان درگاهت قرار ده؛ زیرا، تو با شناخت ایشان بر من منّت نهادی؛ بِمَعْرِفَتِهِمْ ، فَاخْتِمْ لی بِهِمُ السَّعادَهَ ، إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ . پس، سعادت و خوشبختی مرا در آخر کارم به واسطه آنان نصیبم گردان؛ راستی تو قدرت بر هر چیزی داری . این عبارات ، در برخی از روایات ، افزون است :

مَنَنْتَ عَلَیَّ بِهِمْ ، فَاخْتِمْ لی بِالسَّعادَهِ وَالْأَمْنِ وَالسَّلامَهِ به واسطه ایشان بر من منّت نهادی ؛ پس پایان کارم را خوشبختی، امنیّت و آرامش، سلامتی ، وَالْإیمانِ وَالْمَغْفِرَهِ وَالرِّضْوانِ وَالسَّعادَهِ وَالْحِفْظِ ، یا اَللَّهُ أَنْتَ ایمان کامل، بخشش و رضوان خودت، سعادت و نگهبانی از جانب خودت قرار ده. ای خدا ؛ تو برآورنده لِکُلِّ حاجَهٍ لَنا فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ ، وَعافِنا وَلاتُسَلِّطْ عَلَیْنا تمام خواسته های ما هستی؛ پس، بر محمّد و آل او درود پیوسته نثار کن ، و ما را عافیت بخش، و أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ لا طاقَهَ لَنا بِهِ ، وَاکْفِنا کُلَّ أَمْرٍ مِنْ اُمُورِ الدُّنْیا هیچ یک از مخلوقاتت را که توان تحمّلش را نداشته باشیم بر ما مسلّط مفرما؛ و تمام امور دنیا وَالْآخِرَهِ یا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ . صَلِّ

عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ، و آخرت ما را کفایت کن؛ ای صاحب شکوه و بزرگواری ؛ بر محمّد و آل محمّد درود فرست ، وَتَرَحَّمْ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ، وَسَلِّمْ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ، و بر محمّد و آل محمّد ترحّم و مهربانی ویژه نما ، و بر محمّد و آل محمّد سلام بفرست ؛ کَأَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ وَبارَکْتَ وَتَرَحَّمْتَ وَسَلَّمْتَ وَتَحَنَّنْتَ عَلی مانند برترین صلوات و برکات و رحمت و سلام و درودی که بر إِبْراهیمَ وَ الِ إِبْراهیمَ ، إِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ .(15)

ابراهیم و آل ابراهیم فرستادی ؛ راستی ، تو ستوده شکوه مند هستی .

7زیارت مولای ما امام صادق علیه السلام به نقل ازعثمان بن سعیدوحسین بن روح قدس سرّهما

ابوالحسین احمد بن حسین بن رجاء صیداوی ، این زیارت را از عثمان بن سعید قدس سره - که حسین بن روح قدس سره نیز در آن هنگام همراهش بود - نقل می کند و می گوید :

هنگامی که این دو بزرگوار به زیارت امام صادق علیه السلام آمده بودند ، در کنار باب السلام ایستادند و گفتند :