صحیفه مهدیه صفحه 402

و آل او - پیروی کردی؛ وَ الِهِ ، حَتَّی دَعاکَ اللَّهُ إِلی جِوارِهِ ، فَقَبَضَکَ إِلَیْهِ بِاخْتِیارِهِ ، وَأَلْزَمَ تا آن که خداوند تعالی، شما را به جوارش فرا خواند، و با اختیار و انتخابش شما را از این دنیا به سوی خود برد؛ و أَعْدآءَکَ الْحُجَّهَ ، مَعَ ما لَکَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَهِ عَلی جَمیعِ خَلْقِهِ . با وجودی که حجّت های رسایی بر تمام آفریدگان داشتی، باز هم حجّت را بر دشمنانت تمام کرد . أَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسی مُطْمَئِنَّهً بِقَدَرِکَ ، راضِیَهً بِقَضآئِکَ ، مُولَعَهً بار الها ؛ نَفْس و روح مرا به تقدیرت مطمئن گردان، و به قضا و فرمانت خشنود گردان . حرص مرا بِذِکْرِکَ وَدُعآئِکَ ، مُحِبَّهً لِصَفْوَهِ أَوْلِیآئِکَ ، مَحْبُوبَهً فی أَرْضِکَ به یاد خودت و دعا کردن به درگاهت افزون کن، و مرا دوست دار واقعی برای اولیای برگزیده ات قرار بده. مرا در زمین وَسَمآئِکَ ، صابِرَهً عَلی نُزُولِ بَلآئِکَ ، شاکِرَهً لِفَواضِلِ نَعْمآئِکَ ، و آسمانت محبوب گردان؛ بر فرو ریزی بلاهایت شکیبا ساز؛ بر زیادتی نعمت هایت سپاسگزار ، 1 . این فقره از زیارت ؛ در حرم حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام خوانده شود .

ذاکِرَهً لِسَوابِغِ الآئِکَ ، مُشْتاقَهً إِلی فَرْحَهِ لِقآئِکَ ، مُتَزَوِّدَهً التَّقْوی به یادآوری نعمت های فراوانت مشغول دار؛ به سرور و شادمانی دیدارت مشتاق کن؛ توشه بردارنده تقوا و پرهیزکاری لِیَوْمِ جَزآئِکَ ، مُسْتَنَّهً بِسُنَنِ أَوْلِیآئِکَ ، مُفارِقَهً لِأَخْلاقِ أَعْدآئِکَ ، برای روز قیامت؛ و اجراکننده سنّت و طریقه اولیا و خاصّان خود؛ جداشونده از اخلاق دشمنانت قرار ده؛ مَشْغُولَهً عَنِ الدُّنْیا بِحَمْدِکَ وَثَنآئِکَ .

و از کار دنیا مشغول به حمد و ثنای خودت نما

.

سپس ، گونه مبارک خود را بر قبر آن حضرت قرار داده و گفت :

أَللَّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتینَ إِلَیْکَ والِهَهٌ ، وَسُبُلَ الرَّاغِبینَ إِلَیْکَ بار الها ؛ راستی، قلب خاشعان و خداترسان ، واله و حیرانت است ، و راه های مشتاقان به سوی تو باز است ، شارِعَهٌ ، وَأَعْلامَ الْقاصِدینَ إِلَیْکَ واضِحَهٌ ، وَأَفْئِدَهَ الْعارِفینَ و نمایان، و نشانه ها برای کسانی که قصد رسیدن به تو را دارند آشکار است، و دل های اهل معرفت از تو بسیار مِنْکَ فازِعَهٌ ، وَأَصْواتَ الدَّاعینَ إِلَیْکَ صاعِدَهٌ ، وَأَبْوابَ الْإِجابَهِ در هراس است، و صداهای دعا کنندگانت به طرف تو بالا رونده است، و درهای اجابت و پاسخ گویی نیز لَهُمْ مُفَتَّحَهٌ ، وَدَعْوَهَ مَنْ ناجاکَ مُسْتَجابَهٌ ، وَتَوْبَهَ مَنْ أَنابَ إِلَیْکَ برای شان باز شده است؛ و دعای هر کسی که با تو مناجات و به آرامی تو را بخواند مستجاب است، و توبه و بازگشت کسی که به مَقْبُولَهٌ ، وَعَبْرَهَ مَنْ بَکی مِنْ خَوْفِکَ مَرْحُومَهٌ ، وَالْإِغاثَهَ لِمَنِ سوی تو بازگردد پذیرفته شده است، و اشک گریه کننده از ترس تو مورد ترحّم قرار می گیرد؛ و دادرسی برای کسی که اسْتَغاثَ بِکَ مَوْجُودَهٌ ، وَالْإِعانَهَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِکَ مَبْذُولَهٌ ، دادخواهی کند موجود است ، و برای کسی که از تو کمک بخواهد، کمک بلاعوض می فرستی؛ وَعِداتِکَ لِعِبادِکَ مُنْجَزَهٌ ، وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقالَکَ مُقالَهٌ ، وَأَعْمالَ و وعده هایی که به بندگانت داده ای قطعی است؛ و هر کس از تو درخواست چشم پوشی از لغزش خود را بکند چشم پوشی می کنی؛ الْعامِلینَ لَدَیْکَ مَحْفُوظَهٌ ، وَأَرْزاقَکَ إِلَی الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْکَ و اعمال عمل کنندگان ، نزد تو نگهداری و باقی

می ماند؛ و نصیب ها و روزی های تو، به سوی بندگانت نازِلَهٌ ، وَعَوآئِدَ الْمَزیدِ إِلَیْهِمْ واصِلَهٌ ، وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرینَ فرستاده می شود؛ و عایدات بیش تر نیز برای شان ارسال و به دست شان می رسد؛ و گناه بخشش خواهان، مَغْفُورَهٌ ، وَحَوآئِجَ خَلْقِکَ عِنْدَکَ مَقْضِیَّهٌ ، وَجَوآئِزَ السَّآئِلینَ عِنْدَکَ بخشیده شده است؛ و خواسته های آفریدگانت، نزد تو برآورده شده است؛ و پاداش و جایزه های درخواست کنندگان نیز مُوَفَّرَهٌ ، وَعَوآئِدَ الْمَزیدِ مُتَواتِرَهٌ ، وَمَوآئِدَ الْمُسْتَطْعِمینَ مُعَدَّهٌ ، نزدت فراوان است؛ و بهره های فراوان پی در پی می رسد؛ و سفره های تو برای گرسنگان گسترده است؛ وَمَناهِلَ الظِّمآءِ مُتْرَعَهٌ . أَللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعآئی ، وَاقْبَلْ ثَنآئی ، و چشمه ها نیز برای سیراب شدن تشنگان ، لبریز و پرآب است . بار الها ؛ پس ، دعایم را مستجاب کن و پاسخ بده ؛ و ثناگوییم را بپذیر ؛ وَاجْمَعْ بَیْنی وَبَیْنَ أَوْلِیآئی ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِیٍّ وَفاطِمَهَ و من و اولیایم را گرد هم آور؛ به حق محمّد، علی، فاطمه، وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ ، إِنَّکَ وَلِیُّ نَعْمآئی ، وَمُنْتَهی مُنایَ ، وَغایَهُ حسن و حسین؛ واقعیّت آن است که سرپرست نعمت های من تویی، و حدّ نهایی آرزو، و نهایت رَجآئی فی مُنْقَلَبی وَمَثْوایَ .

امید من در دنیا و آخرت ، تو هستی .

در کتاب »کامل الزیارات« ، این عبارات در پایان این زیارت آمده است :

أَنْتَ إِلهی وَسَیِّدی وَمَوْلایَ ، إِغْفِرْ لِأَوْلِیآئِنا ، وَکُفَّ عَنَّا أَعْدآئَنا ، تو، خدای من، آقای من و مولای من هستی؛ دوستان ما را بیامرز، و دشمنان ما را از ما باز دار ، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ أَذانا ، وَأَظْهِرْ کَلِمَهَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْیا ، وَأَدْحِضْ و آنان را از