صحیفه مهدیه صفحه 77

این نورانیّت بر اثر درخشیدن نور امام

علیه السلام است ؛ زیرا امام علیه السلام در هر زمانی قلب دوستان واقعی خود را نورانی و روشن می سازد .

اکنون به این روایت جالب توجّه کنید :

عن أبی خالد الکابلی قال : سألت أباجعفر علیه السلام عن قول اللَّه عزّوجلّ » فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذی أَنْزَلْنا «(141) .

فقال : یا أبا خالد ، النور واللَّه الأئمّه من آل محمّد صلی الله علیه وآله وسلم إلی یوم القیامه ، وهم واللَّه نور اللَّه الّذی أنزل، وهم واللَّه نور اللَّه فی السماوات وفی الأرض.

واللَّه یا أبا خالد ، لَنور الإمام فی قلوب المؤمنین أنور من الشمس المضیئه بالنهار ، وهم واللَّه ینوّرون قلوب المؤمنین ، ویحجب اللَّه عزّوجلّ نورهم عمّن یشاء فتظلم قلوبهم .

واللَّه یا أبا خالد ، لایحبّنا عبد ویتولّانا حتّی یُطهّر اللَّه قلبه ، ولا یُطهّر اللَّه قلب عبد حتّی یُسلّم لنا ، ویکون سلماً لنا ، فإذا کان سلماً لنا سلّمه اللَّه من شدید الحساب ، وآمنه من فزع یوم القیامه الأکبر .(142)

ابو خالد کابلی می گوید : از امام محمّد باقر علیه السلام در مورد آیه شریفه که می فرماید : »پس ایمان بیاورید به خدا و پیامبر او و نوری که فرو فرستادیم« پرسیدم .

حضرت فرمود : ای ابو خالد؛ به خدا سوگند ، منظور از نور همان امامان از آل محمّد علیهم السلام تا روز قیامت می باشد .

به خدا سوگند ؛ آنان همان نور خداوند هستند که فرو فرستاده است .