- مقدمه ناشر 1
- ماه غلبه اسم رحمت 3
- حدیث فرشته داعی 4
- اتحاد حکم عبد با رب 8
- رجب؛ عامل شکل دهی به شخصیت قیامتی انسان 10
- استغفار خاص 11
- ماهی که همه چیز خدایی است 14
- شرایط یگانه شدن با خدا 15
- ماه رجب، ماه امنیت از غضب الهی 17
- بالاترین تقاضا 18
- نگاه دار سرِرشته تا نگه دارد 19
- کشف رجب در خود 22
- اتّصال به بهشت 24
- شیر؛ صورتِ علم توحیدی مخصوص رجبیون 25
- عسل؛ صورتِ شور معنوی رجبیون 32
- ماهِ ولایی شدن برای ملاقات با حق 33
- راه به دست آوردن توفیق انجام اعمال این ماه 37
- اعمالی ساده و برکاتی بزرگ 38
- سلوکِ بی سر و صدا 40
- زیرکی بفروش و حیرانی بخر 47
- تعلیم بس است، تجرید! 49
- در رُبایید این چنین نفحات را 50
به ما بفهمان که جز تو مقصدی نیست که ما قلبمان را به سوی او جهت دهیم، خلاصه متوجّه شویم: «نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد»؛ اگر کسی معنی هدایت را بشناسد، و بفهمد یعنی چه، خداوند ما را در این ماه به «هدایت» مژده داده است، با تمام وجود برای به دست آوردن آن می کوشد که گفت:
دلا! ز نور هدایت گر آگهی یابی
چو شمع خنده زنان، ترک سر توانی کرد
نگاه دار سرِرشته تا نگه دارد
«وَ جَعَلْتُ هذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَینی وَ بَینَ عِبادی» این ماه را چون یک ریسمان قرار دادم بین خود و بندگانم. پس ماه رجب به عنوان یک شرایط استثنایی است تا انسان از آن استفاده کند و بالا برود، مثل یک طناب که یک سر آن در دست خدا است و یک سر آن را رها کرده تا ما بگیریم و بالا رویم، با اعمال و آداب مخصوص این ماه می توان سرِطناب را برای بالا رفتن گرفت. عمده آن است که متوجّه شویم این ماه یک رشته ای است بین ما و خدا، انسان عاقل به چنین طنابی محکم چنگ می زند. چراکه گفت: