کلیات مفاتیح نوین صفحه 316

1- [348]بحارالانوار، جلد 97، صفحه 388، حدیث 12.

2- [351]همان مدرک، حدیث 8.

اجَرْتَهُ، وَمَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ بِهِ کَفَیْتَهُ، وَمَنِ اسْتَعْصَمَکَ بِهِ عَصَمْتَهُ، وَمَنِ

پناهش دادی، و آن کس که به تو توکّل کرد کفایتش کردی، و آن کس که از تو دوری از گناه طلبید حفظش نمودی و آن کس که

اسْتَنْقَذَکَ بِهِ مِنَ النَّارِ انْقَذْتَهُ، وَمَنِ اسْتَعْطَفَکَ بِهِ تَعَطَّفْتَ لَهُ، وَمَنْ امَّلَکَ بِهِ

از تو نجات از آتش طلبید، نجاتش دادی، و آن کس که از تو مهربانی خواست مورد لطفش قرار دادی و آن کس که از تو آرزویی طلبید

اعْطَیْتَهُ، الَّذِی اتَّخَذْتَ بِهِ آدَمَ صَفِیّاً، وَنُوحاً نَجِیّاً، وَابْرهیمَ خَلیلًا،

عطایش کردی، نامی که به واسطه آن آدم را بنده برگزیده خود، و نوح را نجات یافته و ابراهیم را خلیل

وَمُوسی کَلیماً، وَعیسی رُوحاً، وَمُحَمَّداً حَبیباً، وَعَلِیّاً وَصِیّاً، صَلَّی اللَّهُ

و موسی را کلیم و عیسی را روح و محمّد را حبیب و علی را وصیّ خود قرار دادی، درود خدا

عَلَیْهِمْ اجْمَعینَ، انْ تَقْضِیَ لی حَوآئِجی وَ تَعْفُوَ عَمَّا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبی

بر همه آنان باد، (به حقّ آن نام) حاجت هایم را برآور، و از گناهان سابقم درگذر،

وَتَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِما انْتَ اهْلُهُ، وَلِجَمیعِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ لِلدُّنْیا

و به آنچه که تو شایسته آنی بر من و همه مردان و زنان با ایمان در دنیا

وَالْأخِرَهِ، یا مُفَرِّجَ هَمِّ الْمَهْمُومینَ، وَیا غِیاثَ الْمَلْهُوفینَ، لا الهَ الَّا

و آخرت احسان نما، ای دفع کننده اندوه اندوهگینان، و ای فریادرس ستمدیدگان معبودی جز

انْتَ، سُبْحانَکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ.(1)

تو نیست، تو را تسبیح می کنم ای پروردگار جهانیان.

5- اعمال ستون سوم

(مقام امام زین العابدین علیه السلام)

آنگاه به سوی جایگاه امام زین العابدین علیه السلام می روی که در نزد ستون سوم قرار گرفته است. در این مکان نیز دو رکعت نماز با حمد و هر سوره که خواستی می خوانی و پس از سلام و تسبیح حضرت زهرا علیها السلام می گویی:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، اللهُمَّ انَّ ذُنُوبی قَدْ کَثُرَتْ، وَلَمْ یَبْقَ لَها الَّا

به نام خدای بخشنده مهربان، خدایا گناهانم بسیار است و برای گناهانم جز امید بخشش تو

رَجآءُ عَفْوِکَ، وَقَدْ قَدَّمْتُ آلَهَ الْحِرْمانِ الَیْکَ، فَا نَا اسْئَلُکَ اللَّهُمَّ ما لا

چاره ای نمانده، و سبب محرومیّت خود را به درگاهت پیش فرستادم، خدایا چیزی را که شایسته اش نیستم