نجوای عشق:مناجاتی با الهام از ادعیه ائمه اطهار صفحه 1

پیش‌گفتار

من غرق نیازم‌تو بحر نوازی

من دست درازم‌تو نقد سخایی

من عبد گدایم‌تو مشفق راهی

من کجا و یاد تو؟من کجا و نام تو؟

من کجا و کوی تو؟من کجا و روی تو؟

من کجا و مهر تو؟من کجا و لطف تو؟

دلی که عشق خدا در آن نیست و غیر خدا در آن خانه گزیده، دل نیست، سنگ است. دل، ظرف محبت است و فلسفه خلقتش اینست که گویی خداوند خانه‌ای برای خود برگزیده تا در آن ساکن شود.

از بدو خلقت هر انسانی خداوند متعال بالفطره با اوست، ولی وقتی دل را آفرید، ما را موظف کرد که در ظرف دل جز خدا را راه مده. فقط خدا را سلطان کشور دل قرار ده.

عشق زبان دل است و پروردگار فرمانروای دل. در دل‌های موحدان جز خداوند متعال کعبه‌ای نیست. خانه کعبه قبله فقهی و عبادی است و صاحب الکعبه قبله عشق و دوست داشتنی است.

معشوق به مرزی از هواداری محبوبش می‌رسد که توجه دائمی‌اش او می‌شود. گوشت و پوست و استخوانش ذکر و یاد محبوبش می‌شود. وقتی سعید بن جبیر را سر بریدند، خونش نقش لا اله الا الله بست. قرآن مجید در وصف ائمه اطهار (ع) که سرآمد همه عشّاق عالمند، می‌فرماید: