نجوای عشق:مناجاتی با الهام از ادعیه ائمه اطهار صفحه 130

مناجاتی بر گرفته از مناجات خمس عشر

1. مناجات تائبین‌

عزیز دلم

گرد ذلت گناه را بر سر دارم.

لباس خواری معصیت را به تن دارم. (1)

عرق شرم نافرمانی را به پیشانی دارم.

ناخلف بودن از پیمان میثاق فطرت را در پرونده سیاهم دارم.

گناه لباس بیچارگی به تنم کرده و از نور وجودت به دیار ظلمت نفس دورم کرده. (2)

معاصی مرا از حریمت رانده و به ظلمتکده فراق و دوری تبعیدم کرده.

حایلی سخت و ضخیم به نام نافرمانی، مرا از درک لطافت حضورت محروم کرده.

قلبم را که می‌بایست جای تو باشد به سیاهچالی عمیق،

مزبله‌ای متعفن،

و لانه اغیار تبدیل کرده.

دلم را که می‌بایست به عشق تو زنده باشد، در سوز کشنده گناه مرده. (3)

1- الهی الْبَسَتْنِی الْخَطایا ثَوْبَ مَذَلَّتی.
2- وَجَلَّلَنِی التَّباعُدُ مِنْکَ لِباسَ مَسْکَنَتی.
3- وَاماتَ قَلْبی عَظیمُ جِنایتی.