- دیباچه 1
- نکاتی از این فراز 9
- دلیل شروع دعا با صلوات 9
- اشاره 9
- اشاره 9
- تذکر 18
- امید به خدا 22
- علم الهی به اسرار بندگان 24
- اشاره 24
- قسمت دوم 24
- نکاتی از این فراز 24
- توضیح این نکات 24
- اشاره 24
- تقدیرِ الهی 26
- اشاره 26
- در اختیار داشتن سود و زیان مردم از سوی خداوند 30
- نکاتی از این فراز 35
- خداوند صاحب روزی 35
- اشاره 35
- اشاره 35
- خداوند صاحب عزت 37
- حکایت 38
- معنای غضب خداوند 39
- پناه بردن به خدا از غضب الهی 39
- اشاره 39
- نکته آخر پیشی گرفتن رحمت خداوند بر غضب او 42
- نکاتی از این فراز 48
- مشروط نبودن قابلیت برای دریافتِ رحمت الهی 48
- اشاره 48
- توکل بر خداوند 50
- اشاره 50
- معنای توکل 51
- توکل بر غیر خدا 53
- اشاره 53
- نکته آخر 55
- تقاضای عفو 57
- اشاره 57
- اعتراف به تقصیر 58
- دو نکته از این فراز 58
- اشاره 58
- گناه، ظلم به خویش است 62
- اشاره 62
- نکاتی از این فراز 62
- از دست دادن فرصت: ظلم به خویشتن 65
- اشاره 69
- وای بر نَفْسِ مان اگر خداوند او را نبخشد 69
- در عالَم دیگر نیز ما را دریاب 70
- واگذاری امور به خداوند 72
- اشاره 72
- نکاتی از این فراز 72
- جهل، عذری برای دریافت فضل 75
- خداوندِ ستّارالعیوب 77
- نکاتی از این فراز 77
- اشاره 77
- اشاره 77
- مهم تر بودن پرده پوشی خداوند در آخرت 80
- دو نکته و پایان سخن 81
- اشاره 83
- نکاتی از این فراز 83
- اشاره 83
- آرزوهای بی پایان آدمی، جود بی پایان خداوندی 83
- عفو خدا بیشتر از جُرم ماست 84
- سرور قلب با دیدار خدا در قیامت 85
- نکاتی از این فراز 87
- اشاره 87
- اعتذار به پیشگاه خداوند 87
- پروردگارا نا امیدم مفرما 90
- 1. توجه الهی؛ هدایت و حرمت بنده 92
- اشاره 92
- نکاتی از این فراز 92
- 2. گمان نیک به خداوند 93
- اشاره 95
- حمد و ستایش کردگار 95
- نکاتی از این فراز 95
- صفات جمالیه در برابر صفات قهریه 96
- آرزوی بزرگ و طاعت اندک 99
- اشاره 99
- نکاتی از این فراز 99
- گمان نیکو به خدا 101
- خطر سهو و غفلت 105
- اشاره 105
- نکاتی از این فراز 105
- اشاره 105
- مستی دوری از خدا 109
- شِکوه از خواب طولانی 111
- اظهار عبودیت و توسل به کرم خداوندی 112
- نکاتی از این فراز 115
- اشاره 115
- صفت زیبای حیا 115
- اشاره 115
- حیاء خداوندی 116
- طلب عفو از خداوند 117
- اهمیت توفیقات الهی 118
- نکاتی از این فراز 118
- اشاره 118
- اشاره 120
- توفیق الهی در قالب محبت 120
- حکایت 121
- مقام شکرگزاری 124
- پلیدی غفلت 128
- نکاتی از این فراز 130
- اشاره 130
- اشاره 131
- اشاره 132
- استعانت از خدا 132
- نزدیکی خداوند به دوستداران خود 132
- امید ثواب و پاداش از خدا 133
- مرکب راهوار شوق 134
- سخنی از غزالی درباره شوق 137
- زبانی راستگو عطایم کن 139
- اشاره 139
- حکایتی کوتاه 142
- اشاره 145
- شناخت پروردگار؛ رهایی از گمنامی 145
- نکاتی از این فراز 145
- خداوند، سرچشمه نور 155
- نکاتی از این فراز 155
- اشاره 155
- اشاره 157
- گمان نیک را به ناامیدی بدل نکردن 157
- تمنای افزایش محبت از خداوند 159
- حکایت 159
- اشاره 160
- محبت خداوند در کلام بزرگان 160
- یک نکته 162
- حکایت 163
- نکاتی از این فراز 165
- شیدایی حاصل از ذکر خداوند 165
- اشاره 165
- اشاره 168
- سخنی از مولانا 168
- سخن آخر 171
- همت عالی 172
- سعادت ورود به جمع نیکان 176
- اشاره 176
- اشاره 176
- حکایت 178
- چند روایت درباره آثار مصاحبت 178
- موهبت بزرگ دست یابی به رضای خداوند 182
- اشاره 190
- اشاره 195
- نکته آخر 202
- نکاتی از این فراز 204
- تمنای اجابت ندای خداوند 204
- اشاره 204
- مدهوش جمال خداوندی 205
- نجوای سری خدا با بنده 206
- حسن ظن 208
- اشاره 208
- امید به کرم خداوند 209
- اشاره 210
- توکل 210
- حکایت 211
- اشاره 213
- «گناه و اثر سوء آن در زندگی آدمی» 213
- گوهر یقین 214
- اشاره 220
- اشاره 220
- تقاضای توفیق در ذکر دائم 220
- حکایت 221
- اجتناب از عهدشکنی با خداوند 223
- اشاره 223
- عدم غفلت از شکر خداوند 225
- سبک نشمردن امر خدا 228
- گوهر معرفتِ باری تعالی 230
- اشاره 230
- وصول به مقام عز خداوندی با گسستن از غیر خدا 233
- اشاره 233
- فیض خوف از خداوند 234
- یادسپاری 236
دیباچه
خداوند شنونده، داناست. خدا نزدیک انسان است نزدیکِ نزدیک؛ حتی نزدیک تر از رگ های گردن.
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز
و چه زیبا امیر عابدان و عارفان فرموده است «لا حجابٌ بَیْنَهُ و بَیْنَ خَلْقِهِ؛ هیچ حجابی بین خدا و خلق خدا نیست»(1).
این ماه ها، رجب و شعبان مقدمه وصول به مهمانی بزرگ است. مؤمنان سالک پس از شستن تن و جان در زمزم روح بخش دعاهای ماه رجب، بار دیگر، در ماه شعبان روح و روان از غبار ناخالصی ها می شویند و چون پرنده ای سبک بار به سوی ضیافت دوست در ماه رمضان ره می سپارند.
رهروان فضیلت، تمرین خوب خواستن و خوب زیستن را در ماه های دعا و عبادت، یعنی ماه رجب و شعبان به انجام می رسانند و روش خوب خواستن را می آزمایند. آنان بلند همتی را که شایسته مؤمنان است و آن را از معصومین آموخته اند، از نظر دور نمی دارند؛ در طلب خوبی های دنیا و آخرت در این ماه ها بر می آیند و در طلب داشتن فرزندان صالح، دوستان با ایمان، معلمان شایسته، رزق حلال و... .
1- کافی، ج 1، ص 139.