جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 111

لقای الهی در قرآن کریم بارها به صورتهای گوناگونی مطرح شده است مانند: «لِقاءُاللّه»(1)، «لِقاءِ رَبِّهِم»(2)، «لِقاء رَبِّکُمْ»(3)، «لِقاءَ رَبِّهِ»(4)، «لِقاءَنَا»(5)، «لِقائِهِ»(6)، «مُلاَقُوا رَبِّهِمْ»(7)، «مُلاقُوا اللّه ِ»(8)، «مُلاَقُوهُ»(9)، «فَمُلاقیهِ»(10) و «یَومَ التَّلاق»(11).

لقای الهی با تعابیر دیگری هم در قرآن کریم مطرح شده است مانند «رؤیت»(12)، «نظر»(13)، «حشر به سوی او»(14) و «ارتزاق در نزد او»(15) که تفاوتهایی هم ممکن است داشته باشند، حال باید دید معنای «لقاء» چیست ومنظور از «لقای الهی» چه می باشد؟

لقاء از نظر لغت

لقاء عبارت از رو به رو شدن با شی ء و مصادف شدن با اوست، راغب می گوید: اللِّقاء مُقابلَهُ الشی ءِ وَ مُصادَفَتُه معا.(16)

ابن منظور می گوید: قال الأزهری: التَّلَقِّی هو الاستقبال.(17)

تحلیلی در مورد معنای لقاء

«لِقاء» انحصار در ملاقات مادی ندارد بلکه نسبت به امور معنوی هم صدق می کند از این رو مشاهده می کنیم واژه هایی که از این ماده گرفته شده است و در امور معنوی به کار

رفته است. ابن منظور(18) و ابن اثیر(19) در مورد «وَلا یُلَقّیها اِلاّ الصَّابِرُونَ»(20) می گویند: أی