جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 127

1- اصول کافی، ج1، ص 127 - 128.

2- اصول کافی، ج1، ص 127 - 128.

3- نهج البلاغه، خطبه 179؛ اصول کافی، ج1، ص98؛ بحار الأنوار، ج4، ص27 - 54، روایات 2 و 8 و 23 و 29 و 30 و 34.

4- اصول کافی، ج1، ص131.

5- بحار الأنوار، ج4، ص33.

است.

در مورد رؤیت پیامبر اکرم انوار عظمت الهی را با قلب خویش احادیثی روایت شده است از جمله امام هشتم علیه السلام خاطره شب معراج را از پیامبر اکرم نقل می کند که فرمود:

خداوند متعال آنچه را که دوست داشت از نورعظمت خود به من نشان داد.(1)

هنگامی که از امام صادق علیه السلام سؤال می شود که آیا پیامبر اکرم خداوند را دیده است، امام می فرماید: آری، خداوند را با قلبش دیده است.(2)

خلاصه همان طوری که امام صادق علیه السلام در روایت معاویه بن وهب توضیح می دهد دیدار به دو قسم است، دیدار با دل و دیدار با چشم، دیدار با چشم را نسبت به خداوند محال می داند و کفر می باشد و دیدار با دل را صحیح می داند و حقیقت(3).

نظر به پروردگار

خداوند متعال می فرماید: «وُجُوهٌ یَومَئِذٍ نَاضِرَهٌ * اِلی رَبِّهَا نَاظِرَهٌ»(4) (چهره هایی در آن روز شادمان بوده و می درخشند، به پروردگار خود می نگرند) در مورد آیه فوق گفتگو بسیار است که اینک به صورت اختصار به بیان آن می پردازیم.

«ناضره» را مفسرین ترجمه کرده اند به باز، بشاش، شادمان و درخشنده.(5) فخر رازی در ذیل واژه ناضره می گوید: اقوال مفسّرین گوناگون است، ولی از نظر معنی مشابه و یکسان می باشد سپس می گوید در تفسیر ناضره گفته اند: مسروره، ناعمه، مضیئه، مسفره، مشرقه، بهجه.(6)

دیدگاه مفسّران

در مورد نظر به پروردگار شیخ طبرسی می فرماید: مفسّرین به دو گروه تقسیم شده اند،