جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 142

1- المفردات فی غریب القرآن، ص 337.

آن مصدر است، راغب گوید: سوء (به ضم سین) هر چیز اندوه آور، در اقرب الموارد گوید: «سائه... سوءا»، بدو کار ناپسند کرد، یا او را محزون نمود.(1)

شرح

نیاز انسانی و کرامت الهی

در عبارت فوق دو نکته با اهمیت وجود دارد یکی نیاز انسان به خداوند متعال و دیگری کرامت و بزرگواری الهی.

در مورد نکته اوّل باید گفت که گاهی انسان نافرمانی فردی را کرده و سپس عذر خواهی می کند، ولی پذیرش و عدم آن نقشی در زندگی شخصی انسان و یا اهمیت چندانی ندارد، اگر فرضا عذر او هم پذیرفته نشود مشکلی برایش ایجاد نمی گردد، ولی گاهی نپذیرفتن عذر و پوزش نقش اساسی در محرومیت انسان دارد و او را از هستی ساقط می کند، با توجه به این مطلب باید دانست که سعادت و سرانجام انسان در دست خداوند است، اگر پوزش او را نپذیرد زندگی حال و آینده وی تباه می گردد و برای همیشه بیچاره و بدبخت می شود از این رو امام می گوید: پروردگارا من بی نیاز از پذیرش

تو نیستم.

در مورد نکته دوم باید توجه داشت که گاهی شخصی عذر انسان را می پذیرد، ولی با تنگ نظری و با منت گذاری است، ولی خداوند متعال پوزش انسان را می پذیرد، کریمانه و با گذشت و بلکه در مقابل همین عذر خواهی هم ثواب و کرامت عنایت می فرماید، خداوند کریم ترین پوزش پذیر است، کسی که نه تنها عذر را می پذیرد بلکه گناه را در هنگام «توبه نصوح» تا آن جا محو و ناپدید می کند که حتی آن را از خاطره ملائکه هم زائل می گرداند.(2) و نه تنها آن را محو و نابود می کند بلکه آن را تبدیل به خوبی و حسنه