جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 154

1- بحار الأنوار، ج77، ص183.

برای پیریت و از زمان زندگانیت برای وفات خودت، زیرا تو نمی دانی که فردا نامت چیست؟) (زنده یا مرده).

هدف اولیای الهی از زندگی

اولیای الهی زندگی را فقط برای خدا می خواهند، برای عبادت او و برای خدمت در راه او و تنها این کالا را به بهای رضوان و رحمت الهی می فروشند. و تنها حاجت ایشان هم همان است.

امیرالمؤمنین علیه السلام به ابن عباس در حالی که لنگ کفش خویش را می دوخت، فرمود: به خدا سوگند همین لنگه کفش برای من بهتر از ریاست بر شماست مگر آن که حقی را به پا دارم یا از باطلی جلوگیری نمایم.(1)

امام حسین علیه السلام به صورت مداوم اشعار زیر را ایراد می نمود:

لئن کانَتِ الاَْفْعالُ یَوما لاَِهْلِها

کَمالاً فَحُسْنُ الْخُلْقِ اَبْهی وَاَکْمَلُ

وَ اِنْ کانَتِ الدّنْیا تُعَدُّ نَفیسَهً

فَدارُ ثَوابِ اللّه ِ اَعْلَی وَأَنبَلُ

وَ اِنْ کانَتِ الاَبْدانُ لِلْمَوتِ اُنْشِأتْ

فَقَتْلُ امْرَءٍ بِالسَّیْفِ فِی اللّه ِ اَفضَلُ(2)

(اگر کارها، روزی برای انسان کمال به حساب آید، حسن خُلق از هر چیزی زیباتر و کامل تر است.

و اگر دنیا چیز پربهایی محسوب گردد، آخرت و دار پاداش الهی برتر و نیکوتر است.

و اگر اجسام انسانها سرانجامش مرگ می باشد، قتل و شهادت انسان با شمشیر در راه خدا بهتر و برتر است).

جالب توجه این است که گفته شده است کان علیه السلام دَوما یُنْشِدُ هذِه الاَبیات...

امام سجاد علیه السلام می فرمود:

«فَقَدِ انْقَطَعَتْ اِلَیْکَ هِمَّتِی وَ انْصَرَفَتْ نَحْوَکَ رَغْبَتِی فَاَنْتَ لا غَیرُکَ مُرادِی وَ لَکَ لا لِسِواکَ سَهَری وَ سُهادِی وَ لِقاءُکَ قُرَّهُ عَیْنی وَ وَصْلُکَ مُنی نَفْسِی...»(3).