جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 183

1 و 2 - امام از خداوند خواستار است که از زمره لبیک گویان ندایش باشد و از زمره عمل کنندگان به فرمانش، آنهایی که همیشه گوش به ندای الهی دارند و تن به اطاعت او. گروهی پیوسته مورد عنایت خداوند هستند، هر لحظه جذبه ای از سوی او و گرایشی از سوی ایشان، کششی از سوی او و کوششی از سوی اینان، عشق الهی در دلشان موج می زند و جذبات او را در زندگی لمس می کنند، برای تهجد شبانه بیدارشان می کند و برای مجاهدت روزانه موفق، زندگیشان پربار است و هدایاتشان فراوان. ثمرات وجودی آنها یک دائره المعارف است و اثرات حیات آنها هزاران خیر و خیرات.

3 - قرب الهی

خداوند از هر کسی به انسان نزدیک تر است حتی از خود انسان، موضوع قرب الهی در آیات بسیاری از قرآن کریم مطرح شده است تا آن جا که می فرماید:

«وَ نَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ»(1).

(و ما به او (انسان) نزدیکتر هستیم از رگ قلب).

قرب الهی نسبت به همگان است، زیرا قیام موجودات به اوست، ولی نسبت به اولیای الهی و بندگان او ویژگی خاصی دارد، همچنان که می فرماید:

«وَ اِذَا سَاَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَاِنِّی قَرِیبٌ اُجِیبُ دَعْوهَ الدَّاعِ اِذَا دَعَانِ»(2).

(هنگامی که بندگان من از تو درباره من سؤال کردند، من نزدیک هستم و دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند اجابت می کنم).

گاهی انسان به شخصی علاقه مند است، ولی او مقامش والاتر از آدمی است و از این رو کمتر می تواند با او تماس برقرار نماید، ولی خداوند به همگان نزدیک است به ویژه به

افرادی که شیفته او هستند.

در جمله «المغترّ به» دو احتمال وجود دارد؛ یکی آن که جرأت بر او پیدا کرده، دوم آن که فریفته او شده، ولی معنای دوم با زمینه دعا و عبارت بعد مناسب است.

4 - امید انسانی و بذل و بخشش الهی

خداوند بخشنده است، به ویژه نسبت به