جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 296

1- مناجات خمسه عشر، الثامنه المریدین.

2- مناجات خمسه عشر، الثامنه المریدین.

3- روم /26.

4- مائده /83.

دیدگانشان اشک می ریزد به واسطه شناخت حق، می گویند، پروردگار ما، ایمان آوردیم نام ما را در زمره شاهدان مکتوب بفرما).

راهنمای عارف کتاب خدا است و همراز شبهای تار وی آن ماه پرفروغ است، هر کجا ابهامی مشاهده کند به او مراجعه نماید و هر جا در ظلمتی می افتد از او استعانت می جوید، تابع قرآن است نه حاکم بر آن، سخنانش را از قرآن می گیرد نه آن که نظریات خود را بر آن تحمیل کند، متشابهات را ارجاع به محکمات می دهد نه آن که محکمات را متشابه سازد و هزار نکته دیگر.

استاد عرفان

کلاس عرفان استاد می خواهد، استادی پاک و وارسته، استادی عارف و آگاه، استادی که عرفان را چشیده و لمس کرده باشد، استادی که عرفان در دلش تبلور یافته و به مطلوب رسیده باشد، استادی که مقرّب به قرب الهی شده باشد، استادی که سراب را آب نپندارد ویاوه را حقیقت نداند، استادی که از افقی برتر الهام گرفته و درس

عشق را آموخته باشد، استادی که غیر از یار دیّاری را نبیند و هر روز ممدوحی نداشته باشد.

استادی که از سرچشمه فیوضات ربانی الهام گرفته و دل پاکش مشکوه انوار الهی گشته، استادی که استاد ازل تنها قبای استادی و ارشاد را به قامت او دوخته و گنجینه ای از اسرار الوهیت گشته است، استادی که ماه و ستاره ای می باشد که از نور الانوار استضائه

نموده و رهروان دیجور آفرینش را هدایت می نماید که: «اَفَمَنْ یَهْدی اِلَی الْحَقِّ اَحَقُّ اَنْ یُتَّبَعَ اَمَّنْ لاَ یَهِدِّی اِلاّ اَن یُهْدی»(1).

استاد و استادانی که به صورت گوهرهای درخشان در آسمان معرفت تابش دارند، امام، رهبر، مراد، مرشد واقعی آنها هستند که فرمود: «نَحْنُ الْعُلَمَاءُ وَ شِیعَتُنا المُتَعَلِّمُونَ وَ سائِرُ النَّاسِ غُثاءٌ»(2)؛ همانا دانشمندان ما هستیم و شیعیان ما فراگیرندگان دانش هستند و سایر مردم هم به منزله خار و خاشاکی می باشند که بر روی آب سیل ظاهر می گردند.