منتخب جدید مفاتیح الجنان ( نگارش آسان ) صفحه 202

و هرگز به آنان ستم نشود.

المناجات الرابعه:مناجاه الرّاجین

مناجات چهارم:راز و نیاز امیدواران

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است

ای آنکه هرگاه بنده ای از او بخواهد عطایش کند،و هرگاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند به آرزویش برساند،و زمانی که به او روی آور مقرّب و نزدیکش کند،و گاهی که تظاهر به گناه کند گناهش را پرده پوشی نماید،و آنگاه که بر او توکل نماید او را بس باشد و کفایت کند،خدای من کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان پذیری ات باشد و تو از او پذیرایی نکرده باشی،و کیست که مرکب حاجت را با امید به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشی آیا خوشایند است که از درگاهت با محرومیت بازگردم،درحالی که جز تو سروری که به احسان متصّف باشد نشناسم،چگونه به غیر تو امید بندم درحالی که هر خوبی به دست توست،و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالی که آفرینش و فرمان خاص تو است،آیا امیدم را از تو ببرم درحالی که از روی احسان آنچه که از تو نخواستم به من عطا فرمودی یا آیا به مانند خودم محتاج می کنی درحالی که به رشتۀ محکمت چنگ می زنم،ای آنکه قصدکنندگان به رحمتش خوشبخت شدند،و آمرزش خواهان به انتقامش بدبخت نشدند،چگونه فراموشت کنم که همیشه به یادم بوده ای،و چگونه از تو غافل شوم که تو نگهبانم هستی،خدای من دستم را به دامن کرمت آویختم،و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم،