منتخب جدید مفاتیح الجنان ( نگارش آسان ) صفحه 482

و آل محمّد علیهم السّلام دهان را معطّر کردن.

[نهم:ایستادن بر در حرم شریف و درخواست اذن دخول]

نهم:ایستادن بر در حرم شریف و درخواست اذن دخول و سعی در تحصیل رقّت قلب و خضوع و شکستگی خاطر با کمک تصوّر و فکر در عظمت و جلالت قدر صاحب آن مرقد منوّر،با توجه به این نکته که صاحب قبر ایستادن او را می بیند،و کلام او را، می شنود و سلام او را جواب می دهد،چنان که در وقت خواندن اذن دخول به همۀ این واقعیات گواهی می دهد،و تدبّر نماید در محبّت و لطفی که ایشان به شیعیان و زائران خود دارند و تأمّل کند در خرابیهای حال خود و مخالفتهایی که با آن بزرگواران کرده، و دستورهای زیادی که از ایشان عمل نکرده و آزارها و اذیتهایی که از او به ایشان یا خاصان و دوستان آن بزرگواران رسیده که بازگشت نتیجۀ همه این اعمال،آزردن ایشان است،و اگر به حقیقت و راستی،در وضع خود بنگرد،قدمهایش از رفتن باز بایستد،و قلبش هراسان،و چشمش گریان شود،و این روح تمام آداب است.

در اینجا مناسب است اشعار سخاوی و روایت را که علاّمۀ مجلسی در کتاب بحار الانوار از عیون المعجزات نقل کرده ذکر کنیم،اما اشعار سخاوی که در حال زیارت تمثّل به آنها شایسته است این است:

گفتند فردا به سرزمین قرق شده می رسیم*و کاروان به دولت سرای آنان بار اندازد* پس هرکه فرمانبردار ایشان بوده*بدیدارشان شادمان گردد* گفتم چاره من گنهکار چیست*و با چه رویی ایشان را دیدار کنم* گفتند مگر عفو شیوۀ آنان نیست*به خصوص از کسی که به آنان امید بست* به محضرشان آمدم و به درگاهشان شتافت*یک بار به آنان امید دارم و بار دیگر ترس و بیم از آنها و نیز شایسته است متمثل شود به این اشعار: