منتخب جدید مفاتیح الجنان ( نگارش آسان ) صفحه 643

وقتی حق تعالی رحمت خود را شامل حال آنها فرمود،و به فکر خداپرستی و اصلاح کار خود برآمدند،مصلحت خویش را در این دیدند،که از مردم کناره گیرند،و در غاری پناه گرفته به عبادت حق مشغول شوند،به این خاطر سوار بر اسبها شده، از شهر بیرون آمدند،همین که سه میل راه رفتند،تملیخا که یکی از آنان بود گفت:«برادران این راه،راه آخرت است و باید به صورت نداری و مسکنت رفت،و ملک و ریاست دنیا را کنار گذاشت،اکنون از اسبها پیاده شوید،و با پای پیاده به درگاه حق روید،شاید خدا به شما رحم کند،و در کار شما گشایشی نصیب شما فرماید،همگی از اسبها خود پیاده شدند،و آن افراد محترم و معظّم در آن روز،هفت فرسخ با پای پیاده راه رفتند،تا پاهایشان مجروح و خون چکان شد! پس زائران قبر مطهر امام حسین علیه السّلام این واقعیت را در نظر داشته باشند،و بدانند شخص در این راه هرچه برای خدا تواضع کند،باعث رفعت مقام او خواهد شد،بنابراین در آداب زیارت آن جناب از امام صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه پیاده به زیارت قبر امام حسین علیه السّلام برود،حق تعالی برای او به عدد هر گام هزار حسنه می نویسد،و هزار گناه را از او محو می کند،و برای او هزار درجه در بهشت بلند می کند،چون به شطّ فرات رسیدی غسل کن و پایت را برهنه نما،و کفشهای خود را در دست گیر،و راه برو همانند راه رفتن بنده ای خوار.

[پنجم:اگر در بین راه زائر پیاده ای را دید،که وامانده و خسته شده،او را یاری دهد]

پنجم:اگر در بین راه زائر پیاده ای را دید،که وامانده و خسته شده،و از او کمک خواست تا تواند در کار او اهتمام ورزد و او را به منزل رساند،و مبادا که او را سبک شمارد،و به او بی اعتنایی کند.شیخ کلینی به سند معتبر از ابو هارون روایت کرده:من در خدمت امام صادق علیه السّلام بودم،به جمعیتی که نزد ایشان بودند فرمود:شما را چه شده که به ما استخفاف می نمایید؟از میان آنها مردی از اهل خراسان برخاست و گفت:پناه می بریم به خدا از این که ما به شما یا به چیزی از امر شما استخفاف کنیم و آن را کوچک شماریم،فرمود:آری تو خودت یکی از آنانی هستی،که سبک شمردی و خوار کردی مرا!آن مرد گفت:به خدا پناه می برم که من شما را خوار کرده باشم.فرمود:وای بر تو،وقتی که نزدیک به جحفه بودیم،آیا نشنیدی که فلان کس به تو گفت:مرا به اندازه یک میل راه سوار کن،به خدا سوگند من از پیمودن راه خسته شدم،به خدا قسم تو سر به سوی او بلند نکردی،و او را سبک شمردی،و هرکه مؤمنی را خوار کند ما را خوار کرده،و