ای فرشتگان من! ایشان زوّار قبر حسین حبیب محمّد رسول من بوده و محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم حبیب من است و کسی که من را دوست داشته باشد حبیب من را نیز دوست می‌دارد و کسی که حبیب من را دوست داشته باشد دوست‌دار حبیبم را نیز دوست دارد و کسی که نسبت به حبیب من بغض دارد به من نیز بغض می‌ورزد و کسی که به من بغض می‌ورزد بر من واجب است که به اشد عذاب، عذابش نموده و به آتش دوزخ او را بسوزانم و جهنم را مسکن و مکانش قرار داده و وی را چنان عذابی کنم که احدی از اهل عالم را آن طور عذاب نکرده باشم.
6- وَ حَدَّثَنِی مَنْ رَفَعَهُ إِلَی أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) یَقُولَانِ مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَکُونَ مَسْکَنُهُ وَ مَأْوَاهُ الْجَنَّةَ إِلَی آخِرِهِ کَمَا فِی صَدْرِ الْبَابِ
کسی که حدیث را مرفوعا تا ابی بصیر نقل کرده برایم بیان نمود که بصیر گفت: از حضرت ابو عبد اللّه علیه السّلام و حضرت ابا جعفر علیه السّلام شنیدم که می‌فرمودند:
کسی که دوست دارد مسکن و منزلش بهشت باشد ... تا آخر حدیث بهمان بیانی که در صدر باب گذشت.
مترجم گوید:
منظور حدیث دوم از ابواب پنجاه و دوم و پنجاه و پنجم، و پنجاه و ششم می‌باشد.
57 ] - باب پنجاه هفتم ثواب کسی که به امید اجر از خدا به زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام برود
1- حَدَّثَنِی أَبِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِیعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ النَّیْسَابُورِیِّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْیَمَانِیُّ عَنْ مَنِیعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ یُونُسَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ [عَبْدِ الرَّحْمَنِ ]عَنْ قُدَامَةَ بْنِ ملک [مَالِکٍ ]عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً وَ لَا رِیَاءً وَ لَا سُمْعَةً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کَمَا یُمَحَّصُ الثَّوْبُ بِالْمَاءِ فَلَا یَبْقَی عَلَیْهِ دَنَسٌ وَ یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ کُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَةٌ
پدرم رحمة اللّه علیه و علیّ بن الحسین و محمّد بن الحسن جملگی از محمّد بن یحیی عطّار از حمدان بن سلیمان نیشابوری وی می‌گوید:
عبد اللّه بن محمّد یمانی از منیع بن حجّاج، از یونس بن عبد الرّحمن، از قدّامه بن مالک برای ما از حضرت ابی عبد اللّه علیه السّلام حدیث نقل نمود، وی گفت: