- مقدمه 1
- شرایط قبولی اعمال پسندیده 3
- پیشگفتار 3
- کار نیک و پاداش 4
- اشاره 11
- ایمان به خدا 11
- حقیقت ایمان چیست؟ 14
- ایمان ویژه اینگونه افراد است 16
- اشاره 18
- عقل 18
- رابطه عقل و ایمان 27
- اشاره 31
- علم و بصیرت و معرفت 31
- رابطۀ علم و عقل 36
- اشاره 40
- تقوی 40
- تقوی چیست؟ 42
- رابطۀ تقوی و ایمان 46
- رابطۀ تقوی و عقل 47
- رابطۀ تقوی و علم و معرفت 48
- اخلاص 50
- اشاره 50
- تعریف اخلاص 53
- رابطۀ عقل و اخلاص 65
- عمل در چهارچوبۀ سُنّت 68
- اشاره 68
- سنّت در اصطلاح اصولی 71
- تعرف سنّت 71
- سنت در اصطلاح فقیه و متکلّم 71
- عترت و سنّت 73
- یک تذکر لازم 109
- بدعت 118
- صوفیّه 130
- وظیفۀ اهل ایمان در برخورد با اهل بدعت و از آنجمله صوفیه 139
- اشاره 147
- ولایت و امامت 159
- ولایت تکوینی و تشریعی 161
- ولایت تشریعی 178
- مقام امامت 179
- آیاتی از قرآن کریم درباره ولایت 187
- دلیل اطاعتشان عصمتشان است 197
- امتیازات شیعیان اهلبیت عصمت علیهم السلام 203
- رابطه عقل و معرفت ائمه و ولایت 221
- یک یادآوری لازم 222
- دوّمین یادآوری لازم 223
- اشاره 232
- ارزش عملی که مورد قبول حق تعالی قرار می گیرد 238
- ادعیه مأثوره 240
می گردد و کسیکه قرآن و گفتار پیامبرش را رها کند کافر می شود.)
رها کردن کتاب خدا و سنت پیامبر و شیوۀ شایسته پیشوایان معصوم علیهم السلام و پرداختن به کارها و برنامه هایش از پیش خود ساخته، انسانرا به هلاکت رسانده و به وادی کفر خواهد کشاند و به دوزخ خواهد افکند.
پس توجه داشته باشیم که قرآن و سنت و عترت را رها نکنیم و به انجام کارهائی که با سلیقه ما سازگار و با مقررات اسلامی ناسازگار است مبادرت نورزیم.
و اینک به بعضی از مصادبق اهل بدعت که از زبان ائمۀ معصومین علیهم السلام به بدعتگزاری آنان تصریح شده می پردازیم تا کسانی به شیوۀ آنان اقتداء می کنند در سوء عاقبت را هی که در پیش گرفته اند بهتر و عمیقتر بیندیشند.
صوفیّه
یکی از فرقه هائی که رسول خاتم صلی الله علیه و آله و ائمۀ معصومین علیهم السلام به ظهور آنها خبر داده و آنها را اهل بدعت خوانده و مورد نکوهش و طرد و لعن قرار داده اند، فرقۀ صوفیه است که هم در میان اهل سنت و هم در بین اهل تشیع وجود دارد و خود دارای شعبه ها و شاخه ها و پندارهای گوناگون است که همه از یک منبع تغذیه می شوند و آنهم منبع تفکر شیطانی است.
در کتاب شریف حدیقه الشیعه فقیه و محقق عالیمقام مرحوم مقدس اردبیلی رضوان الله تعالی علیه در صفحه 562 چنین آمده است: «بسند صحیح از احمد بن محمد بن ابی نصر مذکور است و روایت شده که او گفت: