- مقدمه 1
- شرایط قبولی اعمال پسندیده 3
- پیشگفتار 3
- کار نیک و پاداش 4
- اشاره 11
- ایمان به خدا 11
- حقیقت ایمان چیست؟ 14
- ایمان ویژه اینگونه افراد است 16
- عقل 18
- اشاره 18
- رابطه عقل و ایمان 27
- علم و بصیرت و معرفت 31
- اشاره 31
- رابطۀ علم و عقل 36
- تقوی 40
- اشاره 40
- تقوی چیست؟ 42
- رابطۀ تقوی و ایمان 46
- رابطۀ تقوی و عقل 47
- رابطۀ تقوی و علم و معرفت 48
- اشاره 50
- اخلاص 50
- تعریف اخلاص 53
- رابطۀ عقل و اخلاص 65
- اشاره 68
- عمل در چهارچوبۀ سُنّت 68
- سنّت در اصطلاح اصولی 71
- تعرف سنّت 71
- سنت در اصطلاح فقیه و متکلّم 71
- عترت و سنّت 73
- یک تذکر لازم 109
- بدعت 118
- صوفیّه 130
- وظیفۀ اهل ایمان در برخورد با اهل بدعت و از آنجمله صوفیه 139
- اشاره 147
- ولایت و امامت 159
- ولایت تکوینی و تشریعی 161
- ولایت تشریعی 178
- مقام امامت 179
- آیاتی از قرآن کریم درباره ولایت 187
- دلیل اطاعتشان عصمتشان است 197
- امتیازات شیعیان اهلبیت عصمت علیهم السلام 203
- رابطه عقل و معرفت ائمه و ولایت 221
- یک یادآوری لازم 222
- دوّمین یادآوری لازم 223
- اشاره 232
- ارزش عملی که مورد قبول حق تعالی قرار می گیرد 238
- ادعیه مأثوره 240
توجه قرار دادید از زبان آن امامان علیهم السلام اهل ایمان، حقیقت ایمان و معنی مؤمن را هم مورد دقت قرار می دهیم.
حقیقت ایمان چیست؟
عَنِ الفضل، عَنِ الرّضا علیه السلام قال:
«مَن اَقَرَّ بِتَوحیدِ اللهِ وَ نَفَی التَّشبیهِ عَنهُ وَ نزَّهُهَ عَمّا لا یَلیقَ بِهِ وَ اَقَرَّ اَن لَهُ الحَولَ وَ القُوَّهَ وَ الاِرادَهَ وَ المَشیَّهَ وَ الخَلقَ وَ الاَمرَ وَ القَضاءَ وَ القَدَرَ وَ اَنَّ اَفعالَ العِبادِ مَخلوُقَهٌ خَلقَ تَقدیر لا خَلق تکوین وَ شَهِدَّ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ آله وَ اَنَّ عَلّیاً تَکوین وَ الائِمَّهَ بَعدَه حُجج الله وَ والی أَولیائَهُم وَ عادی اَعدائَهُم وَ اجتَنِبَ الکَبائِرَ وَ اَقَرَّ بِالرَّجعَهِ وَ المُتعَتین وَ امَنَ بِالمِعراجِ وَ المُسائلهِ فِی القَبرِ وَ الحَوضَ وَ الشَّفاعَهَ وَ خَلقُ الجَنَّه وَ النّار وَ الصّراط وَ المیزانَ وَ البَعثَ وَ النُّشُور وَ الجَزاءِ وَ الحِسابِ فَهُوَ مُؤمِنٌ حَقّاً وَ هُوَ مِن شیعَتِنا اَهلَ البَیتِ» (1)
فضل بن شاذان از امام علی بن موسی الرضا علیه السلام نقل کرده که فرموده اند:
(کسیکه به یگانگی خدا اقرار کند (و خدا را به وحدانیت بشناسد و بپرستد) و ساحت اقدسش را از هر گونه تشبیه و مثل و مانند مبرا داند و از صفاتی که شایسته خدائیش نیست (صفات سلبیه) حضرت را منزه و پاک بداند و اعتراف و اقرار کند به اینکه نیرو و حول و اراده و مشیّت و جهان خلق و امر و قضاء و قدر از آنِ خداست
1- صفات الشیعه، ص 189، حدیث 71 - بحار الانوار، جلد 59، ص 9، حدیث 11 - فضائل الشیعه، ص 93.