معیارهای پذیرش اعمال صفحه 53

(علی بن سالم می گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمودند: خدای عزوجل فرموده: «من بهترین شریکم (پس ای بنده دیگری را در عبادت شریک من قرار مده زیرا) هر کس در عملی که انجام می دهد دیگری را شریک من سازد (از غیر من نیز خواهان پاداش باشد) از او نخواهم پذیرفت مگر عملی که خالص برای من باشد.)

قال علی علیه السلام: «اَلعَمَلُ کُلُّهُ هَباءٌ الا ما اَخلِصَ فیهِ» (1)

(حضرت علی علیه السلام فرمودند: کارها همه هیچ و بی ارزشند جز آنچه خالص برای خدا انجام گرفته باشد.)

آیات و احادیث در این زمینه خیلی زیاد است که بهمین مقدار اکتفا می شود، خردمندان با ایمانرا همین اندازه بس است.

تعریف اخلاص

اکنون (بشیوۀ معهود) اخلاص را تعریف می کنیم:

اخلاص در عمل آنستکه انسان با ایمان، نیت را از افکار ناستوده، پاک و خالص ساخته و تنها ذات اقدس باریتعالی را در نظر داشته باشد و پاداش کردار خود را فقط از حضرت او انتظار برد و در تمام کارها ذات پاک او را مؤثر بداند و در این عقیده همانطور که مأموریت یافته استقامت بخرج دهد تنها برای خدا کار کند و در نظر نداشته باشد که دیگران او را نسبت به عملش ستایش کنند.

عن النبی صلی الله علیه و آله» اِنَّ لِکُلِّ حَقٍّ حَقیقَهٌ وَ ما بَلَغَ عَبدٌ حَقیقَه الاخلاصِ حَتی لا یُحِبُّ اَن یُحمَدَ علی شَیئٍ مِن عَمَل للهِ» (2)