معیارهای پذیرش اعمال صفحه 65

اَشَدُّ عَلَی العامِلینَ مِن طَولِ الجِهادِ» (1)

(پاکسازی کردار (از آلودگیها) به مراتب سختتر از انجام آنست و اخلاص نیت (و پاکسازی درون) از فساد و پلیدی از طول دوران جهاد دشوارتر است.)

حال که قبولی اعمال پسندیده وابسته به اخلاص است باید پیش از پیش در تحصیل آن کوشید و باید سعی کرد تا رعایت اخلاص در انجام کارها بصورت ملکه درآید که برای تحققش توجه به این نکته ضروریست که آدمی پاداش غیر خدا را بچیزی نگیرد و بهائی ندهد که واقعاً هم هیچ است و هیچ ارزشی هم ندارد.

رابطۀ عقل و اخلاص

تردیدی نیست که افراد فرزانه وقتی دانشمند شدند، بسبب حُسن تشخیصی که دارند به علم خود عمل می کنند. زیرا مقتضای برخورداری از عقل و فرزانگی عمل به عالم است و چون خردمندان در می یابند که عمل غیر خالصانه را در نزد باریتعالی بهائی نبوده و ناخالصان را در مقام قرب جائی نیست به کار نابخردانه که بدترینش عمل غیرخالص است، دست نمی زنند. لذا فرزانگان آنگاه که عالم و آگاه و اهل معرفت شدند به دانش و آگاهی خود عمل می کنند و چون به انجام عمل شایسته مبادرت ورزیدند خلوص را در نیت، قول و عمل رعایت می نمایند.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: