مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم ( عجل الله فرجه الشریف ) جلد 2 صفحه 14

1- 22. تفسیر البرهان ، 4 / 80 .

این روایات در کتاب وسائل الشیعه و کتب دیگری آمده است ، پس شایسته است مؤمن کامل که مولایش را از جان و فرزندانش عزیزتر می داند آن دعای مستجاب را درباره او قرار دهد ، و آن حضرت را بر خود مقدَّم دارد .

2 - بعد از نماز ظهر

از اوقاتی که دعا برای تعجیل فرج مولایمان صاحب الزمان عجل اللَّه تعالی فرجه تأکید بیشتری دارد بعد از نماز ظهر است : دلیل و شاهد بر این معنی روایتی است که در بحار و مستدرک و جمال الصالحین از امام صادق علیه السلام آمده : هر کس بعد از نماز صبح و ظهر بگوید : « اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ » ، نمی میرد تا اینکه قائم علیه السلام را دیدار کند (1) . این حدیث در بخش سابق نیز گذشت .

و نیز بر این معنی دلالت دارد آنچه در بخش صلاه بحار به نقل از فلاح السائل سیّد أجلّ علی بن طاووس قدس سره آمده : سید فرموده : از مهمّات در تعقیب نماز ظهر اقتدا کردن به امام صادق علیه السلام است در دعا برای حضرت مهدی علیه السلام که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در روایات صحیح مژده به آمدنش داده و اینکه در آخر زمان ظهور خواهد کرد . چنانکه ابومحمد هارون الدنبلی از ابوعلی محمد بن الحسن بن محمد بن جمهور قمی از پدرش محمّد بن جمهور از احمد بن الحسین سُکّری از عبّاد بن محمد مداینی روایت کرده که گفت : بر حضرت ابوعبداللَّه امام صادق علیه السلام در مدینه وارد شدم ، هنگامی که از نماز واجب ظهر فراغت یافت در حالی که دستهایش را به سمت آسمان بلند کرده بود می گفت : أَیْ سَامِعَ کُلِّ صَوْتٍ أَیْ جَامِعَ کُلِّ فَوْتٍ أَیْ بَارئَ کُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ المَوْتِ أَیْ بَاعِثُ أَیْ وارِثُ أَیْ سَیِّدَ السَّاداتِ أَیْ إِلهَ الْآلِهَهِ أَیْ جَبّارَ الْجَبَابِرَهِ أَیْ مَالِکَ ( مَلِکَ خ ل ) الدُّنْیَا وَ الآخِرَهِ أَیْ رَبَّ الأرْبَابِ أَیْ مَلِکَ المُلُوکِ أَیْ بَطَّاشُ أَیْ ذا البَطْشِ الشَّدیدِ أَیْ فَعَّالاً لِمَا یُریدُ أَیْ مُحْصِی عَدَدَ الأَنْفَاسِ وَ نَقْلَ الأقْدَامِ أَیْ مَنِ السِّرُّ عِنْدَهُ عَلاَنِیَهٌ أَیْ مُبْدِی ءُ أَیْ مُعِیدُ أَسْأَلُکَ بِحَقِّکَ عَلَی خیرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ بِحَقِهِّمُ الَّذِی أوْ جَبْتَ لَهُمْ عَلَی نَفْسِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أهْل بَیْتِهِ وَ أَنْ تَمُنَّ عَلَیَّ السَّاعَهَ بِفکاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّار وَ أَنْجِزْ لِوَلِیِّکَ وَ ابْنِ نَبِیِّکَ الدَّاعِی إلَیْکَ بِإِذْنِکَ وَ أَمِینِکَ فِی خَلْقِکَ وَ عَیْنِکَ فِی عِبَادِکَ وَ حُجَّتِکَ عَلی خَلْقِکَ عَلَیْهِ صَلَواتُکَ وَ بَرَکَاتُکَ وَعْدَهُ ، اللَّهُمَّ أیِّدْهُ بِنَصْرِکَ وَ انْصُرْ عَبْدَکَ وَ قَوِّ أصْحَابَهُ وَ صَبِّرهُمْ وَ افْتَحْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ أَمْکِنْهُ مِنْ أَعْدَائکَ وَ أعْدَاءِ رَسُولِکَ یَا أرْحَمَ الرَّاحِمِین (2) ؛

ای شنونده هر صدا ، ای جمع کننده هر از دست رفته ، ای