- اشاره 1
- 1 - بعد از هر نماز واجب 7
- اوقات و حالات تأکید شده برای دعا 7
- مقدمه 7
- توضیح 11
- تتمّه ای پُر سود 12
- 2 - بعد از نماز ظهر 14
- 3 - بعد از نماز عصر 17
- 4 - بعد از نماز صبح 18
- 5 - بعد از هر دو رکعت از نماز شب 19
- 6 - در قنوت نمازها 20
- مقدمه 20
- می گویم 21
- دو 22
- سه 23
- چهار 24
- پنج 26
- شش 29
- هفت 29
- هشت 30
- نُه 32
- دَه 33
- یازده 33
- دوازده 34
- 7 - در حال سجده 35
- 8 - در سجده شکر 36
- 9 - هر صبح و شام 37
- 10 - آخرین ساعت از هر روز 39
- 12 - شب جمعه 41
- 11 - روز پنج شنبه 41
- 13 - روز جمعه 42
- 15 - روز عرفه 46
- 14 - روز نوروز 46
- 16 - روز عید فِطر 46
- 17 - روز أضْحی ( = قربان ) 47
- 18 - روز دَحُو الأَرض ( گسترده شدن زمین ) 48
- 19 - روز عاشورا 49
- 21 - روز نیمه شعبان 50
- 23 - شب ششم ماه رمضان 54
- 24 - روز هشتم ماه رمضان 55
- 25 - شب دوازدهم ماه رمضان 56
- 26 - روز سیزدهم ماه رمضان 56
- 27 - روز هیجدهم و شب نوزدهم از همان ماه 57
- 28 - روز بیست و یکم همان ماه 57
- 30 - بعد از زیارت آن حضرت علیه السلام 60
- 29 - بعد از ذکر مصیبت سَیِّد الشُّهداء علیه السلام 60
- 31 - پس از گریستن از ترس خدای تعالی 61
- 32 - پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت 61
- 34 - در سختیها و گرفتاریها 62
- 35 - پس از نماز تسبیح 62
- 36 - پیش از دعا برای خود و خانواده خود 63
- 37 - روز غدیر 63
- 38 - مطلق اوقات شریفه و شبها و روزهای متبرکه 64
- 39 - هنگام حضور در مجلس مخالفین و غاصبین حقوق امامان علیهم السلام 65
- 40 - چهل روز مداومت به دعا برای فرج 65
- 3 - سرداب 67
- 2 - عرفات 67
- مکانهایی که دعا در آنها بیشتر تأکید شده 67
- مقدمه 67
- 1 - مسجد الحرام 67
- 5 - حرم حضرت سید الشهداء علیه السلام 68
- 6 - حرم مولایمان حضرت رضا علیه السلام 69
- 7 - حرم عسکریین علیهما السلام 69
- 8 - حرم هر یک از امامان علیهم السلام 70
- چگونگی دعا 71
- یکم 72
- دوّم 72
- سوّم 72
- مقصد اوّل 72
- پنجم 73
- چهارم 73
- ششم 73
- هفتم 74
- هشتم 75
- نهم 75
- دهم 77
- یازدهم 78
- سیزدهم 80
- دوازدهم 80
- چهاردهم 81
- پانزدهم 81
- شانزدهم 82
- هفدهم 83
- هجدهم 85
- بیستم 85
- نوزدهم 85
- مقصد دوم 86
- مقدمه 89
- 1 - دعای صلوات 89
- 2 - دعای امام رضا علیه السلام 92
- 3 - دعای عصر غیبت 102
- 4 - دعای قنوت 108
- دعای قنوت 111
- 5 - دعای ندبه 120
- توضیح و دفع إشکال 131
- توجه 131
- 6 - دعای دیگر 132
- تکالیف بندگان نسبت به آن حضرت علیه السلام 135
- شناخت علائم 135
- اوّل : تحصیل شناخت صفات و آداب و ویژگیهای آن جناب 135
- دوم : رعایت ادب نسبت به یاد او 141
- چند تذکر 166
- چهارم : محبوب نمودن او در میان مردم 171
- پنجم : انتظار فَرَج و ظهور آن حضرت صلوات اللَّه علیه 171
- بحث یکم 171
- مبحث دوم 181
- مبحث سوم 183
- مبحث چهارم 184
- مبحث پنجم 187
- ششم : اظهار اشتیاق به دیدار آن بزرگوار 193
- هفتم : ذکر مناقب و فضایل آن حضرت 195
- هشتم : اندوهگین بودن مؤمن از فراق آن حضرت علیه السلام 197
- نهم : حضور در مجالس فضایل و مناقب آن حضرت علیه السلام 199
- دهم : تشکیل مجالس ذکر مناقب و فضایل آن حضرت علیه السلام 202
- 11 و 12 : سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب آن حضرت علیه السلام 203
- 13 : قیام ، هنگام یاد شدن نام یا القاب آن حضرت علیه السلام 204
- گریستن در فراق امام عصر عجل اللَّه فرجه الشریف 207
- هفدهم : درخواست معرفت امام عصر عجل اللَّه فرجه از خداوند عز و جل 213
- 18 : تداوم درخواست معرفت آن حضرت عجل اللَّه فرجه 216
- 19 : مداومت به خواندن دعای غریق 217
- 21 : شناختن علامتهای ظهور آن حضرت علیه السلام 218
- 20 : دعا در زمان غیبت آن حضرت علیه السلام 218
- بخش اوّل 226
- 22 : تسلیم بودن و عجله نکردن 226
- بخش دوّم 233
- توجه و راهنمایی 242
- 24 : صدقه دادن به قصد سلامتی آن حضرت عجل اللَّه فرجه 247
- 25 و 26 : حج رفتن به نیابت از آن حضرت و فرستادن نایب که از طرف آن جناب حج کند 248
- 27 و 28 : طواف بیت اللَّه الحرام به نیابت از امام علیه السلام و نایب ساختن دیگری تا از طرف آن حضرت طواف نماید 252
- 29 : زیارت مشاهد رسول خدا و ائمه معصومین علیهم السلام به نیابت از مولایمان صاحب الزمان عجل اللَّه تعالی فرجه 253
- 31 : سعی در خدمت کردن به آن حضرت عجل اللَّه فرجه 255
- 30 : استحباب اعزام نایب برای زیارت از سوی آن حضرت علیه السلام 255
- چند نکته 259
- 32 : اهتمام ورزیدن به یاری آن جناب عجل اللَّه فرجه 262
- 33 : تصمیم قلبی بر یاری کردن آن جناب در زمان حضور و ظهور او عجل اللَّه فرجه 264
- مبحث اوّل : معنی بیعت در لغت و شرع 267
- مقدمه 267
- مبحث دوّم : در حکم بیعت 270
- تجدید بیعت در هر روز 271
- دعای عهد 272
- تجدید بیعت در هر جمعه 274
- حکم بیعت به معنی دوم 275
- 35 : صله آن حضرت علیه السلام به وسیله مال 289
- 36 : صله شیعیان و دوستان صالح امامان علیهم السلام به وسیله مال 294
- 37 : خوشحال کردن مؤمنین 295
- 38 : خیر خواهی برای آن حضرت علیه السلام 296
- 40 : دیدار مؤمنین صالح و سلام کردن بر آنان 302
- 41 : درود فرستادن بر آن حضرت علیه السلام 302
- 42 : هدیه کردن ثواب نماز به آن جناب عجل اللَّه فرجه 304
- 43 : هدیه نماز مخصوص 305
- 44 : نماز هدیه به آن حضرت به گونه مخصوص در وقت معیّن 309
- 47 : دادخواهی و توجه نمودن و عرض حاجت بر آن حضرت علیه السلام 312
- 48 : دعوت کردن مردم به آن حضرت علیه السلام 314
- 49 : رعایت حقوق آن حضرت و مواظبت بر ادای آنها 323
- 50 : خشوع دل هنگام یاد آن حضرت عجل اللَّه فرجه 323
- 51 : عالِم باید علمش را آشکار سازد 324
- 52 : تقیّه کردن از اشرار و مخفی داشتن راز از اغیار 324
- 53 : صبر کردن بر اذّیت و تکذیب و سایر محنتها 330
- 54 : درخواست صبر از خدای تعالی 338
- 57 : تظاهر با ستمگران و اهل باطل 344
- 58 : ناشناس ماندن و پرهیز از شهرت یافتن 345
- 59 : تهذیب نفس 348
- 61 : متّفق شدن بر توبه واقعی و بازگرداندن حقوق به صاحبان آنها 349
- 60 : اتفاق و اجتماع بر نصرت آن حضرت علیه السلام 349
- 64 : دعا به درگاه الهی برای جلوگیری از نسیان یاد آن حضرت علیه السلام 354
- 65 : اینکه بدنت نسبت به آن جناب عجل اللَّه فرجه خاشع باشد 355
- 66 : مقدّم داشتن خواسته آن حضرت برخواسته خود 356
- 67 : إحترام کردن نزدیکان و منسوبین به آن حضرت علیه السلام 357
- مقدمه 358
- 68 : بزرگداشت اماکنی که به قدوم آن حضرت علیه السلام زینت یافته اند 358
- مبحث اوّل 358
- ماییم شعائر و أصحاب 361
- در اینجا چند مسأله مطرح می شود 373
- 69 و 70 : وقت ظهور را تعیین نکردن و تکذیب وقتگذاران 375
- بدان 375
- مطلب اوّل 379
- می گویم 381
- مطلب دوّم 384
- وجه اوّل 384
- وجه دوّم 385
- وجه سوّم 386
- وجه چهارم 388
- توجه 389
- مطلب سوّم 393
- دنباله ای از بحث در تأیید مطلب 403
- مطلب اوّل 405
- تتمّه ای پرسود 414
- دو نکته 415
- یکی 416
- مقدمه 416
- 72 : درخواست دیدار آن حضرت با عافیت و ایمان 416
- تتمّه ای پرسود 418
- دوّم 418
- می گویم 422
- چهارم 423
- سوّم 423
- پنجم 424
- 73 : إقتدا کردن و تأسّی جستن به اخلاق و أعمال آن حضرت علیه السلام 428
- اشاره 428
- وجه دیگر اینکه 434
- مقدمه 437
- 74 : حفظ زبان از غیر یاد خداوند و مانند آن 437
- توضیح 438
- اگر اشکال شود 439
- اوّل 439
- سوم 441
- چهارم 441
- پنجم 442
- 75 : نماز آن حضرت عجّل اللَّه فرجه 456
- 76 : گریستن در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی عبداللَّه الحسین علیه السلام 460
- 77 : زیارت قبر مولایمان امام حسین علیه السلام 462
- 78 : بسیار لعنت کردن بر بنی أُمیّه در آشکار و پنهان 464
- 79 : اهتمام در ادای حقوق برادران دینی 467
- 80 : مهیّا کردن سلاح و اسب در انتظار ظهور آن جناب 472
وجه دوّم : اینکه در کتاب مرآه الأنوار از امیرالمؤمنین علیه السلام به طور مرسل روایت کرده که فرمود : نَحْنُ الشَّعائرُ وَ الأَصْحَابُ (1) ؛ ماییم شعائر و اصحاب . و پوشیده نیست که منظور از اینکه فرموده : « ماییم » یا رسول خدا و امامان است و یا فقط امامان ، زیرا که ایشان عظیم ترین و برترین شعائر خداوند می باشند ، و بدون تردید احترام کردن آنچه منتسب به ایشان است تعظیم آنان می باشد ، و آنان شعائر خداوندند ، پس بزرگ داشتن آنچه به ایشان اختصاص و انتساب دارد؛ در حقیقت تعظیم آنان است که شعائر اللَّه هستند ، و این واضح است و هیچ پوشیدگی در آن نیست ، پس بحمد اللَّه معلوم گشت که تعظیم و احترام هر آن چیزی که به مولایمان حضرت حجّت علیه السلام و نیز سایر امامان علیهم السلام منتسب می باشد و به طور خاصّی به ایشان اضافه می گردد از مواقف و مشاهد و ضریحها و نوشته ها و کتابها و جامه ها و احادیث و سخنان و نوادگان و شیعیان ایشان ، و غیر اینها . . . رُجحان دارد ، و در استحباب این امور جای تأمُّل نیست .
ماییم شعائر و أصحاب
توجه و تحقیق در معنی فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام : « ماییم شعائر و أصحاب »
بدان که در این حدیث چند وجه محتمل است : یکی : اینکه اشاره باشد به آنچه در دعای شب نیمه شعبان وارد شده که امامان علیهم السلام اصحاب حشر و نشر می باشند . و از امیرمؤمنان علیه السلام در حدیثی که از بصائر حکایت شده ، آمده است : أنَا الحاشِرُ إلی اللَّه؛ من حشر دهنده به سوی خداوند هستم .
و در بخش چهارم کتاب در بحث شفاعت آن حضرت علیه السلام حدیثی که بر این معنی دلالت دارد نیز گذشت ، و در این معنی تعجُّبی نیست زیرا که آنان علیهم السلام جایگاههای مشیَّت خداوند و « حامیان و مدافعان دین خداوند » می باشند چنانکه در دعای ماه رجب از حضرت حجّت علیه السلام رسیده ، و خدای تعالی به حضرت عیسی فرمود : « وَ إذْ تُخْرِجُ المَوْتی بإذنِی » (2) ؛ و آنگاه که به اذن من مردگان را زنده می کنی . و بدون شک ایشان از حضرت عیسی علیه السلام افضل هستند ، و نیز از إسرافیل که در صور خواهد دمید ، و از ایشان علیهم السلام بارها زنده کردن مردگان به إذن خدای تعالی در دنیا صادر گشته تا جایی که به حدّ تواتر رسیده است ، و مؤیّدات این مطلب زیاد است که جای ذکر آنها نیست . و محتمل است که منظور این باشد که آنان صاحبان حشر و نشر در زمان رجعت می باشند . و اللَّه العالم .
دوّم : اینکه منظور از فرمایش آن حضرت علیه السلام : و الأصحاب این است که ایشان أصحاب سِرّ و راز می باشند . و مؤیّد این است آنچه در روایات آمده که خدای تعالی روز غزوه طائف و خیبر و