فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 119

روز : 30

آخر سال عرب است . بروایت (سید) دو رکعت نماز وارد است در هر رکعت (حمد) یکمرتبه و (توحید) و (آیه الکرسی ) هر یک ده مرتبه و بعد از سلام بخواند :

(( اللهم ماعملت فی هذه السنه من عمل نهتینی عنه و لم ترضه و نسیته و لم تنسته و دعوتنی الی التوبه بعد اجترائی علیک اللهم فانی استغفرک منه فاغفرلی و ماعملت من عمل یقربنی الیک فاقبله منی و لا تقطع رجائی منک یا کریم . ))

(شیخ کفعمی ) این نماز را باین نحو روایت کرده که در رکعت اول بعد از (حمد) ده مرتبه (توحید) و در دوم بعد از (حمد) ده مرتبه (آیه الکرسی ) بخواند و بعد از نماز همان دعا را بخواند .

در این روز ، سنه 206 ، (نضر بن شمیل ) نحوی بصری در (مرو) وفات کرد و او

از اصحاب (خلیل بن احمد) و صاحب فنونی از علم است . گویند در (بصره ) امر معیشت بر او تنگ شد به عزم مسافرت بخراسان حرکت کرد ، قریب سی هزار نفر از اهل علم بصره مشایعت او کردند .

(نضر) چون به (مربد) رسید گفت : ای اهل بصره ! دشوار است بر من مفارقت شماها و بخدا قسم اگر روزی یک کیله باقلا میافتم از شماها مفارقت نمی کردم . در میان آن همه جماعت کسی پیدا نشد که این مقدار را متحمل شود . لاجرم بخراسان رفت و در (مرو) مقیم شد . روزی در مجلس (ماءمون ) یک کلمه تعلیم او کرد ، پنجاه هزار درهم از ماءمون و سی هزار درهم از (فضل بن سهل ) باو رسید و آن کلمه این بود که ماءمون حدیثی مسند خواند از رسولخدا(ص ) که فرمود :

(( اذا تزوج الرجل المراءه لدینها و جمالها کان فیها سداد من عوز . ))

و سداد را بفتح خواند و (نضر) بکسر خواند و گفت بفتح ، لحن و غلط است . ماءمون گفت : مرا نسبت بلحن می دهی . گفت شما قرائت کردید بهمان نحو که (هیثم ) راوی برای شما روایت کرده و او مردی لحان بوده .

(( قال فما الفرق بینهما قال السداد بالفتح القصد فی الدین و السبیل و السداد بالکسر البلغه و کل ما سددت به شیئا فهو سداد ثم تمثل ببیت العرجی اضاعونی وای فتی اضاعوا لیوم کریهه و سداد ثغر . ))