فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 134

روزه این روز . فرمود روزه بدار ، بی نیت روزه ، و در روز افطار کن نه از روی شماتت و تمام روز را روزه مدار و بعد از عصر بیکساعت بشربتی از آب افطار کن که مثل این روز در این وقت جنگ از آل رسول منقضی شد و سی نفر از ایشان باموالی ایشان بر زمین افتاده بودند که هر یک از ایشان اگر در حیات حضرت رسول (ص ) فوت می شد ، آنحضرت صاحب تعزیه او بود . پس حضرت آنقدر گریست که محاسن شریفش تر شد . الخ .

در اواخر روز عاشوراء سزاوار است که یاد آوری از حال حرم (امام حسین ) و دختران و اطفال آنحضرت که در این وقت در کربلا اسیر اعدا و مشغول بحزن و بکاء بودند و مصیبتهائی بر ایشان گذشته که در خاطر هیچ آفریده خطور نکند و قلم را تاب نوشتن نباشد . پس برخیزی و سلام کنی بر رسولخدا و علی مرتضی و فاطمه زهرا و حسن مجتبی و سایر امامان از ذریه سید الشهداء علیهم السلام و ایشان را تعزیت گوئی بر این مصائب عظیمه با قلب محزون و چشم گریان .

بدانکه در این روز ، سنه 226 (بشر بن حارث حافی ) عارف معروف وفات کرد . گویند اصلش از (مرو) است و در ابتداء امر ، مردی بوده پیوسته بشرب خمر و استماع ساز و غنا و طرب و سایر ملاهی اشتغال داشته تا آنکه روزی (حضرت موسی بن جعفر)(ع ) از در خانه او عبور می فرمود ، یکی از کنیزان (بشر) از خانه بیرون آمده

بود . حضرت باو فرمود : آقای تو آزاد است یا بنده . گفت : حرو آزاد است . فرمود : چنین است ، اگر بنده بود بشرائط عبودیت و بندگی رفتار میکرد . چون کنیز وارد خانه شد این سخن را برای (بشر) نقل کرد . کلام آنجناب در دل او اثر کرد . پا برهنه دوید تا بخدمت آنحضرت رسید و بر دست آنجناب توبه کرد و ترک خانه و زندگی گفت و پیوسته پا برهنه راه می رفت بجهت آنکه باین حال بسعادت و خدمت امام رسیده بود و باین سبب او را (حافی ) لقب دادند و او را سه خواهر بود و هر سه بر طریقه او بودند و صوفیه را اعتقاد تمامی است باو .

در این روز ، سنه 352 ، (معزالدوله دیلمی ) مردم بغداد را امر کرد که دکاکین و بازارها را ببندید و طباخین طبخ نکنند و قبه هائی در بازارها نصب کنند . پس زنها با موهای آشفته بیرون شدند و لطمه بر صورت زدند و اقامه ماتم برای جناب (حسین بن علی ) نمودند و این اول روزی بود که نوحه گری شد برای آنحضرت در بغداد .

در این روز ، سنه 656 ، (هلاکو) وارد بغداد شد و واقعه او در بغدد معروف است و در روز بیست و هشتم بآن اشاره خواهد شد .

روز : 11

بدانکه چون روز عاشوراء (عمر سعد) از کار قتل امام حسین (ع ) بپرداخت سر مبارک آنحضرت را به (خولی ) و (حمید بن مسلم ) سپرد و در همان روز عاشوراء ایشان را بنزد (ابن زیاد) روانه

کرد و بقیه سرها را نیز در میان قبائل پخش کرد تا بنزد (ابن زیاد) برند و بسوی او تقرب جویند .

(خولی ) بتعجیل تمام حرکت کرد ، شب یازدهم بکوفه وارد شد ، چون در آن وقت شب ، ممکن نبود ملاقات پسر زیاد ، لاجرم بخانه خود رفت و سر پسر پیغمبر را در زیر اجانه جای داد .