فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 179

در این روز ، سنه 117 ، عقیله قریش ، حضرت سکینه (ع )(62) دختر امام حسین علیه السلام ، در مدینه وفات یافت .

و اتفاقا در همان سال ، خواهرش جناب (فاطمه ) نیر وفات یافت . (ابوالفرج ) گفته که جناب (سکینه ) در شب وفات کرد . حرکت جنازه از شب تا صباح تاءخیر افتاد ، (محمد بن عبدالله ) نفس زکیه ، چهار صد دینار ، عطاری را داد و عطر وعود خرید و در پیرامون سریر (سکینه ) در مجمره ها گذاشت و سوزانید و هم روایت کرده از آن مخدره که فرموده : پدرم با عمم (حسن ) در حق من و مادرم فرمود :

(( لعمرک اننی لاحب دارا

تکون بها سکینه و الرباب

احبهما و ابذل جل مالی

و لیس لعاتب عندی عتاب ))

والده اش (رباب ) دختر (امرءالقیس )(63) است که او نیز مادر همان طفل رضیع است که در کربلا ، بزخم تیر

، شهید گشت و (رباب ) را بعد از شهادت امام حسین (ع ) ، اشراف قریش ، خواستگاری کردند که ابدا اجابت نکرد و گفت : من بعد از مواصلت با پیغمبر با کس دیگر ، مواصلت نکنم و بعد امام حسین (ع ) شوهری دیگر نخواهم و در مجلس (ابن زیاد) چون نظرش بر سر شوهرش افتاد ، بی تاب شده و آن سر را گرفت و بوسید و در کنار خود نهاد و نوحه سرائی کرد و گفت :

(( واحسینا فلا نسبت حسینا

قصدته اسنه الا عدآء