فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 200

که باشد در قیامت جا تو شاد

چنان مستغرق احوال خود باش

که از حال کسی ناید ترا یاد

روز : 8

در این روز ، سنه 232 ، بقول جمعی از علماء ، ولادت حضرت عسکری علیه السلام ، واقع شد .

و در این روز ، سنه 357 ، (حارث بن سعید ابن حمدان بن حمدون ) معروف به (ابوفراس ) پسر عم (سیف الدوله ) و (ناصرالدوله ) وفات کرد و بنوحمدون در زمان بنی عباس امارت و ریاست داشتند و دیار (ربیعه ) و (موصل ) در اداره ایشان بوده و (ابوفراس ) در ادبیت و فضل و کمال شجاعت و شعر مشهور بوده و در فصاحت و حلاوت و عذوبت شعر ، ممتاز بوده و نظیری از برای او نبود جز (عبدالله بن معتز بالله ) و اهل صنعت ، (ابوفراس ) را اشعر از او گفته اند و (متنبی ) شاعر ، تصدیق داشت او را و (صاحب ابن عباد) در حق او گفته :

(( بدء العشر بملک و ختم بملک )) .

یعنی (امرءالقیس ) و (ابافراس ) و اشعار او معروف است و از جمله قصیده میمیه او است

که در مظلومیت اهل بیت اطهار علیهم السلام و ظلم بنی عباس و هجو ایشان گفته و معروف است به (شافیه ) و در آن تشفی خاطر خود و سایر مؤ منان نموده و قصیده شرالعباد ، (عبدالله بن معتز) را که در فخریه بنی عباس و ذم آل ابوطالب گفته ، جواب داده و قصیده (ابی فراس ) را بعضی از فضلاء حائر شرح کرده اند .

نقل است که چون (ابوفراس ) آن قصیده را گفت چونکه در زمان تسلط و خلافت بنی عباس بود ، امر کرد لشکر را که شمشیرها را بکشند و از غلاف و پانصد شمشیر در یاری او کشیده شد ، آنوقت در میان لشکر ، شروع کرد بخواندن قصیده مبارکه که مطلعش این است :