فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 206

(( وسادس عشر هم اقضاهم للذقم و اوصلهم للرحم )) ، اشاره بهمین مطلب باشد .

روز : 25

در این روز ، سنه 478 ، امام الحرمین (عبدالملک بن شیخ عبدالله جوینی ) شافعی استاد (غزالی ) و غیره در (نیشابور) وفات کرد و بعد از چند سال جنازه او را به (کربلا) حمل دادند و در نزد پدرش بخاک سپردند (ابن خلکان ) گفته که در روز فوت او بازارها را به بستند و منبر او را شکستند و شاگردان

او که قریب بچهارصد نفر بودند ، دوات و قلم خود را شکستند و یکسال کامل ، عزای او را گرفتند و نقل شده که پدرش مادر او را که جاریه بوده از پول حلال خریده بود و از کسب یدخود او را طعام میداد و چون (امام الحرمین ) را متولد کرد باو وصیت کرد که شیر دیگری را باو مده که شیر در طفل اثر دارد ، اتفاقا وقتی مادرش کسالتی داشت و آن طفل میگریست ، یکی از زنان همسایه بحال او رفت کرد و مقداری شیر باو داد ، در این حال پدرش وارد شد و چون برخوردن او ، شیر غیر را اطلاع یافت همان وقت او را سرازیر کرد و پیوسته دست بدلش کشید تا آن شر را قی کرد و گفت : مردن طفل من آسانتر است بر من از فساد طبع او به شیر غیر گویند : گاهی در حین مناظره ، فترتی برای (امام الحرمین ) حاصل میشد ، میگفت : این از بقیه همان شیر است .

فقیر گوید : مسلم است که شیر در طبیعت طفل خیلاثردارد و در کلمات جامعه حکمتیه رسول خدا (ص ) است که (الرضاع یغیر الطباع ) .

در باب فصاحت و بلاغت (حسن بصری ) نقل شده که مادرش (خیره ) کنیز (ام سلمه ) زوجه رسولخدا (ص ) بود و گاهی که (خیره ) پی حاجتی میرفت و (حسن ) میگریست ، (ام سلمه ) پستان خود را در دهان او میگذاشت و او را مشغول میساخت گاهی شیر از پستانش بیرون میامد و (حسن می مکید ، لاجرم

گفتند : حکمت و فصاحت او از برکت پستان (ام سلمه ) بوده .

در حال (شریک قاضی ) در غره ذی القعده ، دانستی که لقمه حرام نیز تاءثیر غریبی دارد .

روز : 30

دراین روز : سنه 463 ، (یوسف بن عبدالبر شافعی ) صاحب (استیعب ) وفات کرد .