فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 223

(عمادالدوله ) تعجب کرد ، امر فرمود تا

آن صندوقهای را حاضر نمودند ، چون قفل از آنها برداشتند ، مالهای بسیار و رختهای قیمتی در آن بود .

و هم از کثرت خط و اقبال (عمادالدوله ) نقل شده که روزی سوار بود بر اسب که ناگاه پاهای اسب او در زمین فرو رفت . آنموضع را شکافتند گنج عظیمی یافتند .

و بعد از این لطائق غیبی ، خزائن و دفائن (یعقوب لیث ) و برادرش (عمرولیث ) که پادشان (فارس ) و (عراق ) و (خراسان ) بودند و مقدار آن از حد و حصر فزون بود ، بدست او افتاد و کار او بالا گرفت .

و بالجمله این خوش بختیهای او باعث سلطنت و دوام دولت او شد و نه سال سلطنت کرد و بعد از فوت او (مؤ یدالدوله ) پسرش بجای وی نشست . پس از او برادرش (رکن الدوله حسن ) بجای او نشست و از او (معزالدوله احمد) سلطنت کرد و پس از او (عضدالدوله فناخسروشاه حسن بن بویه ) سلطنت کرد .

دولت ایشان دست بدست گردید تا به (ابومنصور فولادستون بن عمادالدوله ) رسید و ما بین او و (ابوسیعد خسروشاه بن عمادالدوله ) محارباتی واقع شد تا آنکه ابومنصور مقتول گشت و (خسروشاه ) ، سلطان شد و با دولت آل بویه منقرض شد .

پس از آن ، (بنی سلجوق ) سلطنت یافتند و اول ایشان (میکائیل بن سلجوق ) و آخر ایشان (طغرل ابن ارسلان ) و مدت دولتشان صد و چهل سال طول کشید .

پس از انقراض ایشان دولت بخوارزمشاهیه منتقل شد و عدد سلاطین ایشان ده نفر و مدت دولتشان صد و

هشت سال و آخر ایشان (جلال الدین ) بود و سبب انقراض ایشان و فنه (تتار) شد که اورا بکشتند و بقولی هنگامیکه لشکر (تتار) رو بحرم وزنهای او بودند از غصه خود را از قلعه افکند و بمرد .

روز : 17