فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 236

مولد (غزالی ) در (طوس ) ، سنه 450 ، واقع شده و در نزد (امام الحرمین ) در (نیشابور) تلمذ کره و (نظام الملک طوسی ) که وزیر سلاطین سلجوقیه بود و عنایتی تمام بفقهاء و صوفیه داشت و اول کسی است که انشاء مدرسه کرد ، عنایتی تمام به (غزالی ) داشت و احترام او را فرو گذار نمیکرد و تدریس نظامیه (بغداد) را باو تفویض نمود ، پس در سنه 484 ، به (بغداد) رفت . اهل (عراق ) چون بر کمال و فضل او مطلع شدند ، شیفته او گردیدند و مدت ده سال آنجا بود و قریب سیصد نفر از

اعیان اهل علم در درسش حاضر میشدند ، آنگاه زهد ورزید و عزلت اختیار کرد و به (دمشق ) رفت و (احیاء) را تصنیف کرد ، آنگاه بجانب (مصر) و (اسکندریه ) سفر کرد ، پس دیگر بار به (طوس ) مراجعت نمود و مشغول تصنیف شد و در اوقاتی که عزلت اختیار کرده بود ، وزیر منکوبی باونوشت و از او خواهش کرد بآمدن (بغداد) . (غزالی ) استعفا کرد و جواب شافی برای او نوشت ، چنانچه (قاضی نورالله ) در مجالس نوشته .

(غزالی ) به تشدید (زای ) و بتخفیف نیز نقل شده و منسوب است به (غزاله ) که یکی از قرای (طوس ) است .

روز : 15

بنابر قول (شیخین ) و (کفعمی ) ، در این روز ، سنه 73 ، (عبدالله بن زبیر) بقتل رسید و (کفعمی ) گفته که در این روز نیز (عبدالله بن زبیر) ، (کعبه ) را منهدم کرد و از برای آن ، دو در قرار داد که یکی از داخل شوند و از در دیگر بیرون شوند و این بود تا (عبدالملک ) خانه را بحال اول برگردانید .

فقیر گوید که مناسب در اینجا ، بمختصری از حال (ابن زبیر) اشاره شود . بدانکه (عبدالله ) پدرش (زبیر ابن العلوم بن خویلد اسدی ) است که مادرش (صفیه ) عمه پیغمبر و پدرش برادر حضرت خدیجه است و حضرت امیر علیه السلام در حق او فرموده :

(( مازال الزبیر رجلا منا اهل البیت حتی نشا ابنه المشوم عبدالله )) .

اهل سنت او را از حواریین (78) حضرت رسول (ص ) و از عشره مبشره

شمرده و مقتلش در جمل گذشت .

مادر (عبدالله ) ، (اسماء ذات النطاقین ) دختر (ابوبکر) است و او در سال اول هجرت ، اولی طفلی است از مهاجرین که بدنیا آمده و مسلمانان از ولادت او بسیار شاد شدند ، چه آنکه یهود گفته بودند که ما سحر کرده ایم که از مسلمانان فرزندی نیاید و در واقعه جمل در رکاب خاله اش حاضر بود و مردی دلیر و پر قوت بود و مبارزت او با اشتر و قول او : (( اقتلونی و مالکا و اقتلوا مالکا معی )) معروف است .