فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 91

در این روز - یا روز 24 - سنه 309 ، (حسین بن منصور حلاج ) کشته شد بفتوی علما ، چه علما و فقهای آن عصر حکم کردند بحلیت خون او ، بواسطه شنیدن بعضی کلمات از او و در محضر (حامد بن عباس ) وزیر (مقتدر) . (قاضی ابو عمرو) فتوی بر ریختن خون او داد و سایرین نیز فتوی دادند و در سجلی نوشتند و حلاج پیوسته میگفت : الله الله فی دمی .

پس او را بزندان و واقعه را بعرض خلیفه (مقتدر باالله ) برسانیدند . مقتدر گفت اگر علما فتوی بریختن خون او دادند ، بدهید او را بجلاد تا هزار تازیانه بر او بزند و اگر هلاک شد ، هزار تازیانه دیگر بزند ، پس او را گردن زدند .

پس او را در صبح سه شنبه 23 ذیقعده بجلاد دادند و هزار تازیانه بر او زد . پس دستها و پاهای او را قطع کرد و سر او را جدا کرد و در جسر بغداد بدار کشید . پس بدن او را بسوزانید و خاکسترش را در دجله ریخت . گویند اتفاقا آب دجله در آن سال زیاد شد . اصحاب

حلاج گفتند که بواسطه خاکستر حلاج بوده و مردم در حق او دو فرقه اند و واقعه او با (علی بن بویه قمی ) و قصه او با (ابوسهل نو بختی ) در غیبت شیخ طوسی و سیزدهم بحار مسطور است .

شب : 25

این شب ، شب دحوالارض و از لیالی شریفه است که رحمت خدا در آن نازل میشود و قیام بعبادت در آن اجر بسیار دارد و از (حسن و شا) روایت است که گفت من با پدرم در خدمت (امام رضا) علیه السلام خوردیم در شب بیست و پنجم ماه ذی القعده ، پس فرمود که امشب حضرت ابراهیم و حضرت عیسی متولد شده اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است . پس هر که روزش را روزه بدارد چنان است که شصت ماه روزه داشته باشد و بروایت دیگر است که فرمود : در این روز حضرت قائم علیه السلام ، قیام خواهد فرمود .

روز : 25

روز دحوالارض است . یعنی روزیست که زمینها از زیر خانه خدا کشیده شدند و پهن شدند ، چه آنکه اول موضعی که از زمین خلق شد ، موضع خانه کعبه بوده و لهذا کعبه را (ام القری ) می گویند و اینروز از آن چهار روز است و هر که این روزه را روزه بدارد و شبش را بعبادت بسر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار اینروز ، هر چه در میان آسمان و زمین است ، استغفار کند و این روزیست که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع بذکر خدا در این روز ، اجر بسیار است و از برای این روز بغیر روزه و عبادت و ذکر خدا ، دو عمل وارد است :

1 . نمازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده و آن دو رکعت است در وقت

چاشت ، در هر رکعت بعد از (حمد) پنج مرتبه سوره (والشمس ) بخواند و نماز را تمام کند و بعد از نماز بخواند :