فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 96

رسول خدا(ص ) ، خیلی مقام داشت او را برای تحقیق این امر ، خدمت آنحضرت فرستادند . (ابوذر) کلمات اصحاب را عرضه داشت . فرمود غم برای هیچکدام از اینها نیست بلکه برای مفارقت علی علیه السلام است .

(ابوذر) چون سبب غم پیغمبر را دانست ، روزی بجهت اطلاع از حال علی (ع ) از مدینه حرکت کرد باستقبال امیرالمؤ منین (ع ) چون پاره ای راه پیمود ، آن جانب را دیدار کرد که از مکه برگشته . با آن حضرت دیدنی کرد و عرض کرد که پدر و مادرم فدای تو باد ، آهسته تشریف بیاور تا من پیشتر بروم و بشارت آمدن شما را به پیغمبر(ص ) بدهم ، همانا رسولخدا(ص ) از مفارقت تو ، در غم و اندوه است .

امیرالمؤ منین (ع ) خواهش او را قبول فرمود . ابوذر تعجیل کنان بخدمت رسول خدا(ص ) رسید و بشارت داد آنحضرت را بورود علی علیه السلام . پیاده شد و امیرالمؤ منین (ع ) را در برگرفت و با او معانقه کرد ، پس صورت بشانه علی (ع ) گذاشت و از شوق بگریست و آنحضرت نیز بگریه در آمد . پس حضرت رسول (ص ) فرمود بعلی که پدر و مادرم بقربانت باد ، چه کردی در مکه . همانا وحی از من در امر تو منقطع شد . پس امیرالمؤ منین (ع ) خبر داد بآنحضرت آنچه بجا آورده بود .

در این روز ، سنه 126 ، (یزیدبن الولیدبن عبدالملک ) در دمشق وفات کرد و مدت خلافتش پنج ماه بوده و در ایام خلافت خود بر

طریقه (عمر بن عبدالعزیز) سلوک کرد و او را (ناقص ) میگفتند بجهت آنکه مواجب خود را ناقص و کم کرد و عبارت معروفه (الناقص والاشبح اعدلا بنی مروان ) اشاره باو و بعمرعبدالعزیز است .

در این روز ، سنه 504 ، (علی بن محمد طبری ) معروف به (الکیاهراسی ) (الکیا یعنی کبیرالقدر) در بغداد وفات کرد و او از فقهاء شافعیه است و او مخالف است با معاصر خود ، (غزالی ) در باب لعن (یزید) چه او تجویز کرده بعکس غزالی .

در این روز ، سنه 586 ، متولد شد شیخ ادیب ، مورخ متکلم (عبدالحمیدبن محمد المداینی المعتزلی ) معروف به (ابن ابی الحدید) و او همانستکه شرح کرده نهج البلاغه را برای خزانه کتب وزیر (مؤ یدالدین محمد قمی ) .

(( قیل فی حقه هو بین علماء السنه بمنزله عمربن عبدالعزیز بین الخلفاء الامویه و له القصائد السبع المعرفه فی فضائل علی علیه السلام التی شرحها نجم الائمه الشارح الرضی الاسترابادی الامامی رضوان الله علیه والسید الاجل السید محمد صاحب المدارک . ))

روز : 4

(شیخ بهائی ) فرمود که روز زینت است که موسی (ع ) غلبه کرد بر ساحران ، هنگامی که عصای خود را افکند .