فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام صفحه 98

چون ایشان رفتند ، گفتم ای پدر ! آنچه میفرمودی بعمل می آوردم و احتیاج بگواه نبود . فرمود : ای فرزند ! برای این گواه گرفتم که بدانند توئی وصی من و در امامت باتو نزاع نکنند . گفتم ای پدر بزرگوار ! من امروز شما را از همه روز صحیح تر می یابم و آزاری در شما مشاهده نمی نمایم . فرمود : آن دو کس که مرا در آن مرض خبر دادند که صحت می یابم در این مرض بنزد من آمدند و گفتند بعالم بقا ، رحلت مینمائی و بروایت دیگر فرمود : که ای فرزند گرامی ! مگر نشنیدی که حضرت علی بن الحسین (ع ) از پس دیوار مرا ندا کرد که ای محمد بیا ، زود باش که ما انتظار تو را میکشیم .

روایت شده که آنحضرت هشتصد درهم برای تغزیه و ماتم خود و وصت فرمود و از حضرت صادق (ع ) مرویستکه پدرم گفت : ای جعفر ! از مال من وقفی بکن برای ندبه کنندگان که دهسال درمنی در موسم حج بر من گریه کنند و رسم ماتم را تجدید نمایند .

بالجمله ، آنحضرت را بزهر شهید کردند و آیا قاتل آنحضرت ، (هشام بن عبدالملک ) است یا (ابراهیم بن الولید) اختلاف است و در بعضی روایات

است که (عبدالملک مروان ) ، زینی فرستاد در مدینه و بر اسب زدند و حضرت باقر علیه السلام سوار شد و در آن زهری تعبیه کرده بودند . پس بدن مکرمش ورم کرد و آثار موت در خود مشاهده نمود . سپس وصیت خود را فرمود و به روز در درد و الم بود و در روز سوم از اثر زهر شهید شد .

این روایت مخالف اقوام مشهوره و تواریخ مضبوطه است چه آنکه (عبدالملک ) در سنه 86 وفات کرد و وفات حضرت باقر علیه السلام را از سال صدوچهارده تا صدوهفده ذکر کرده اند و آن در ایام خلافت (هشام بن عبدالملک ) بوده و شاید از روایت لفظ (هشام ) سقط شده باشد و آن زین زهر آلود را (هشام بن عبدالملک ) فرستاده باشد . والله العالم .

در این روز ، سنه 179 ، حضرت امام موسی علیه السلام را وارد (بصره ) کردند و بعیسی بن جعفر ابن ابیجعفر منصور ، تسلیم کردند . عیسی آنحضرت را در یکی از حجرات خانه خود که نزدیک بدیوانخانه بوده محبوس کرد و مشغول فرح و سرور عید گردید . از یکی از کاتبان او که نصرانی بوده نقلشده که میگفت این عبد صالح و بنده شایسته خدا یعنی موسی بن جعفر علیه السلام در این ایام که در این خانه ، محبوس بود چیزی چند شنید از لهو و لعب و ساز و خوانندگی و انواع فواحش و منکرات که گمان ندارم هرگز بخاطر شریفش آنها خطور کرده باشد . مدت یکسال در بصره محبوس بود . پس آنجنابرا ببغداد بردند

و در نزد (فضل بن ربیع ) حبس کردند .

در این روز ، سنه 106 ، (طاوس یمانی ) بمکه وفات کرد و او یکی از فقهاء عصر خود بوده و روایت او مناجات حضرت سجاد را در حجر و گفتگوی او با آنجناب معروف است و او از علماء عامه بشمار رفته ، اگر چه صاحب روضات او را از علماء خاصه شمرده .

در این روز ، سنه 463 ، (احمد بن علی ) معروف به (خطیب بغداد) صاحب تاریخ بغداد وفات کرد و او را حافظ مشرق می گفتند چنانچه (ابن عبدالبر) صاحب استیعاب را حافظ مغرب ، و اتفاقا هر دو در یکسال بمردند .

روز : 8