آیین انتظار صفحه 107

1- احتجاج: 279/2.

2- سوره یونس، آیه 62 و 63.

هر دعایی مقدم بداریم. زیرا تمام منافع و بهره ها به برکت وجود آن حضرت به خلایق می رسد، اضافه بر منافع و آثار مخصوصی که متوقف بر ظهور آن حضرت است، و هر که معرفتش نسبت به خیرات وجود شریف آن حضرت بیشتر باشد، دعا کردن در نظر او مهم تر است، زیرا اهتمام و کوشش در دعا از کمال محبّت و دوستی سرچشمه می گیرد، و کمال محبّت از کمال معرفت حاصل می شود و این یکی از وجوه شدّت اهتمام ائمّه علیهم السلام در دعا کردن برای آن حضرت و درخواست تعجیل فرجش از درگاه خداوند می باشد.

نتیجه اینکه: دوستی و محبّت و ولای ما نسبت به آن حضرت موجب اهتمام و کوشش ما در دعا برای فرجش می باشد، که بیشتر و پیش تر از دعا کردن برای خودمان و آنچه مربوط به ما است، لازم است برای آن حضرت دعا کنیم ان شاء اللَّه تعالی.

موضوع سوم: ولایت آن حضرت علیه السلام بر ما: وِلایت در این جا - به کسر واو - به معنی سلطه و استیلاء و سرپرستی است، و منظور از ولایت آن حضرت بر ما همان است که در آیه شریفه: «اَلنَّبِیُّ أَوْلی بِالمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ»؛ پیامبر صلی الله علیه وآله نسبت به مؤمنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است. به آن تصریح شده، و هرگاه یقین و باور داشته باشیم که آن حضرت در تمام آنچه متعلق به ما است، از خود ما شایسته تر و اولی است، بر خود لازم خواهیم دانست که در همه چیزهایی که مورد علاقه ما است، از جمله دعا کردن که کلید هر خیر و صلاح است، آن حضرت را اولی و شایسته تر بدانیم و مقدّم بداریم.

2 - وصال آن حضرت علیه السلام

وصال اهمّ حوائج دوستان و آخرین آرزوی مشتاقان، و نهایت خواسته