آیین انتظار صفحه 184

1- اصول کافی، 371/1.

باید نام و نسب شریفش را بشناسیم، و اینکه اعمال جز با معرفت امام علیه السلام تمام نمی گردد، و در اینجا مقصود، اثبات وجوب شناخت صفات و آداب آن جناب فی الجمله می باشد.

2 - رعایت ادب نسبت به یاد او

یعنی مؤمن، آن حضرت علیه السلام را با القاب شریف مبارکش یاد کند، مانند: حجّت، قائم، مهدی، صاحب الامر، صاحب الزمان و غیر اینها، و تصریح به نام شریف اصلی آن حضرت که اسم رسول خداصلی الله علیه وآله «م ح م د» است، نکند. و علمای ما - رحمهم الله - در حکم نام بردن مولایمان حضرت مهدی علیه السلام به نام اصلی، اختلاف کرده اند، بعضی از آنها به طور کلّی - جز در حال تقیه - آن را جایز شمرده اند، برخی به طور مطلق آن را ممنوع دانسته اند، بعضی به طور مطلق آن را حرام شمرده اند مگر در دعاهای رسیده از معصومین علیهم السلام، و برخی آن را جایز ولی مکروه دانسته اند.

بدون تردید شایسته تر و محتاطانه تر آن است که آن حضرت علیه السلام با القاب شریفش یاد گردد و اسم معهود ذکر نشود، تا از شبهه مخالفت با دستور شرع خلاص شویم و نیز این خود، نوعی احترام و تعظیم امام است، بلکه این روش در سخنان امامان و پیروان ایشان متداول بوده است.(1)

3 - محبّت او به طور خاصّ

در وجوب محبّت تمام ائمّه معصومین علیهم السلام تردیدی نیست، و اینکه دوستی