آیین انتظار صفحه 216

1- اصول کافی، 368/1.

حسن بن احمد مکتّب می گوید: در سالی که شیخ علی بن محمد سمری رحمه الله وفات یافت من در بغداد بودم، چند روز پیش از فوت او نزدش حضور یافتم، پس او برای مردم توقیعی بیرون آورد که صورت آن چنین بود: «بسم اللَّه الرحمن الرحیم. ای علی بن محمد سمری! خداوند پاداش برادرانت را در [فقدان]تو بزرگ فرماید، که تو از این تاریخ تا شش روز دیگر خواهی مُرد، پس امر خود را فراهم ساز، و به کسی وصیت مکن که پس از فوت تو جانشینت شود که همانا غیبت دوم واقع شد، و ظهوری نخواهد بود مگر به اذن خداوند - عزّوجلّ -، و آن بعد از طولانی شدن مدت و قساوت دل ها و پر شدن زمین از جور و ستم خواهد بود، و در شیعیان من کسی - یا کسانی - خواهد آمد که مدّعی شود مرا مشاهده می کند، آگاه باشید هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادّعای مشاهده کرد دروغگوی تهمت زننده است، ولا حول ولا قوّه إلّا باللَّه العلیّ العظیم».

[مکتّب]گوید: پس ما از روی این توقیع نسخه برداشتیم و از نزد او بیرون رفتیم، و چون روز ششم بار دیگر بر او وارد شدیم، در حال احتضار بود، به او گفته شد: وصیّ تو بعد از تو کیست؟ فرمود: خداوند را امری است که خود آن را به آخر خواهد رساند، و پس از گفتن این جملات درگذشت، که این آخرین سخنی بود که از وی شنیده شد، رحمت و رضوان الهی بر او باد.(1)

41 - درخواست دیدار آن حضرت با عافیت و ایمان

در دعای عهدی که از امام صادق علیه السلام روایت گردیده، چنین می خوانیم: «اَللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَهَ الرَّشِیدَهَ وَالغُرَّهَ الحَمِیدَهَ؛ بار خدایا! آن طلعت رشید و آن چهره نازنین را به من بنمای...».(2)