آیین انتظار صفحه 34

1- تفسیر العیّاشی: 290/2.

2- علل الشرایع: 160.

3- بحار الانوار: 91/51.

4- بحار الانوار: 95/51.

من است، نام او نام من و کنیه اش کنیه من است، از نظر خَلق و خُلق شبیه ترین مردم به من است».(1)

و رسول خداصلی الله علیه وآله زیباترین و خوش صورت ترین مردم بوده است.

امام باقر علیه السلام فرمود: «پیامبر خداصلی الله علیه وآله رخسارش سپید آمیخته به سرخی و چشمانش سیاه و درشت و ابروانش به هم پیوسته، و کف دست و پایش پُرگوشت و درشت بود، بدان سان که گویی طلا بر انگشتانش ریخته باشد. استخوان دو شانه اش بزرگ بود، چون به کسی روی می کرد به خاطر مهربانی شدیدی که داشت با همه بدن به جانب او توجه می نمود. یک رشته موی از گودی گلو تا نافش روییده، انگار که میانه صفحه نقره خالص خطی کشیده شده باشد، و گردن و شانه هایش بسان گلاب پاش سیمین بود. بینی کشیده ای داشت که هنگام آشامیدن آب، نزدیک بود به آب برسد، هنگام راه رفتن محکم قدم برمی داشت که گویا به سرازیری فرود می آید. باری، نه قبل و نه بعد از پیغمبر خدا کسی مثل او دیده نشده است».(2)

2 - جهاد آن حضرت علیه السلام

امام باقر علیه السلام فرمود: «او خونخواه است، با تأسف و غضبناک خروج می کند به خاطر غضب خداوند بر این خلق، پیراهنی که رسول خداصلی الله علیه وآله روز احد پوشیده بود بر اندام اوست، و عمامه سحاب و زره سابغه و شمشیر ذوالفقار پیغمبر با اوست، شمشیر بر شانه می گذارد و تا شش ماه از کشته پشته می سازد».(3)

بشیر نبّال گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم: آنها می گویند: «هرگاه مهدی علیه السلام قیام کند، خود به خود امور برایش درست می شود و به قدر یک