آیین انتظار صفحه 52

1- بحار الانوار: 148/51.

چنان بود که ناهار و شام جز با مهمان نمی خورد، و چه بسا یک فرسنگ یا دو فرسنگ و یا بیشتر راه می رفت تا مهمانی بیابد، و ضیافت او تا روز قیامت برپا است و همین شجره مبارکه ای که خداوند تعالی می فرماید: «یُوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ»(1)؛ از درخت مبارکی روشنی می یابد.

البته این ضیافت و مهمانی، ضیافت به وسیله علوم و سنّت ها است(2) که به وجود پیغمبر و امام تا روز قیامت برپا است. در زیارت روز جمعه چنین می خوانیم: «وَأَنَا یا مَوْلایَ فِیهِ ضَیْفُکَ وَجارُکَ»؛ و من، ای آقایم! در این روز مهمان تو و در پناه تو هستم. و در بخش سوم آنچه مناسب این معنی بود گذشت.

حرف «ط»

1 - طهارت زمین از ستم به وسیله آن حضرت علیه السلام

امام صادق علیه السلام فرمود: «خداوند - تبارک و تعالی - چهارده نور را، چهارده هزار سال پیش از خلقت خلق آفرید که آنها ارواح ما هستند».

عرض شد: یابن رسول اللَّه! چهارده نور کیانند؟ فرمود: «محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین، و امامان از فرزندان حسین و آخرین آنها قائم است که پس از غیبت بپامی خیزد، آن گاه دجّال را می کشد و زمین را از هر گونه ستم و ظلمی پاک می کند».(3)

2 - طلب حقوق ائمه علیهم السلام و طلب خون آنها

امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: «قسم به خدا که البتّه من و این دو فرزندم کشته