آیین انتظار صفحه 6

1- اصول کافی: 377/2.

2- کمال الدین: 412/2.

بخش دوم: اثبات امامت حضرت ولی عصرعلیه السلام

اشاره

از جمله شرایط امام، عصمت است چون اگر امام معصوم نباشد، هدف از نصب او تحقّق نمی یابد و به اصطلاح نقض غرض لازم می آید.

عصمت، حالتی است نفسانی و مرتبه ای است که از نظر مردم پوشیده است و کسی آن را نمی داند مگر خداوند و کسانی که خداوند علم آن را به آنها الهام فرموده باشد. در این رابطه بر خداوند است که امام معصوم را از دو راه به مردم معرفی کند:

1 - به وسیله پیغمبرصلی الله علیه وآله و یا امام قبلی.

2 - به وسیله معجزه ای که به دست او انجام شود.

و چون امام برای مردم معیّن شده، بر آنها واجب است که به او مراجعه کنند و اعتماد نمایند که: «وَما کانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَهٍ إِذا قَضَی اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الخِیَرَهُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبِیناً»(1)؛ و برای هیچ مرد و زن مؤمنی این حقّ نیست که هرگاه خدا و رسول او کاری را لازم کنند، ایشان در کارشان اختیار [و گزینشی]داشته باشند. و هرآنکه خدا و رسول او را نافرمانی نماید، حقّا که در گمراهی آشکاری افتاده است.