1- 145. که شب میلاد سراسر نور قائم آل محمد علیهم السلام می باشد.
2- 146. همان گونه که خود آن حضرت نیز در روز ولادتش چنین دعا کرد: «اللهم انجز لی وعدی و أتمم لی امری و ثبت وطأتی و املأ الارض بی عدلاً و قسطاً...»؛ «کمال الدین» ج 2، ص 428؛ «بحار الانوار» ج 51، ص 13.
3- 147. مُقنعه» شیخ مفید، ص 336، «مصباح المتهجد» ص 614؛ «التهذیب» شیخ طوسی، ج 3، ص 114؛ «بحارالانوار» ج 42، ص 252.
4- 148. دعای معروف «اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن....» را نیز علمای بزرگوار برای شب های قدر، بخصوص شب بیست و سوم نقل نموده اند که ایستاده و نشسته و در هر حالی بخوانند. «الکافی» ج 4، ص 162؛ «التهذیب» شیخ طوسی، ج 3، ص 102؛ «بحارالانوار» ج 94، ص 349.
5- 149. مصباح المتهجد» طوسی، ص 782؛ «اقبال الاعمال» ابن طاووس، ص 569؛ «بحارالانوار» ج 98، ص 305.
6- 150. مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام» از ابتدای ج 2.
در کتاب «زادالمعاد» از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند:
«هیچ روز نوروزی نیست مگر آنکه ما انتظار فرج می کشیم.»(1)
پس مؤمن هم باید به امام خود تأسی کند و در انتظار و دعاگویی ایشان اهتمام زیاد نماید.
بیست و دوم: هر وقت غم و اندوهی رخ می دهد،(2) باید مخصوصاً برای امام زمان علیه السلام دعا کند و رفع همّ و غمّ آن حضرت را از خداوند متعال طلب نماید؛ چون از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند:
«هر وقت غم و اندوهی بر قلب امام عارض می شود، آن غم در قلب شیعیانش نیز اثر می کند».
و از این جهت است که در بعضی اوقات، قلب مؤمن، محزون و غمناک می شود، با وجود آنکه در ظاهر هیچ سبب و علتی برای آن نمی یابد.