دعاهای صادره از امام مهدی علیه السلام در عصر غیبت صغری صفحه 127

1- خدایا، بلا شدّت یافته و مخفیگاه ها از دست رفته و امیدها به یأس مبدّل و پوشش از

2- میان برداشته و زمین با همه وسعتش برایم تنگ و آسمان از باریدن منع گردیده است.

3- پروردگارا، به تو شکایت می کنم و در گرفتاری ها و راحتی ها به تو تکیه می نمایم.

4- خدایا بر محمّد و خاندانش، آنان که ولیّ امر ما هستند و اطاعتشان را بر ما واجب کردی

5- و با این کار جایگاهشان را برایمان بیان نمودی. به حقّ ایشان، برایمان گشایشی ایجاد کن،

6- گشایش سریعی مانند چشم بر هم زدن یا حتی سریعتر از آن. ای محمّد ای علی شما مرا

7- کفایت کنید؛ زیرا شما کافی هستید و مرا یاری کنید؛ زیرا شما یاران من هستید. ای مولایم،

8- ای صاحب عصر به دادم برس، به دادم برس، به دادم برس، مرا دریاب، مرا دریاب، مرا دریاب.

دعای دوازدهم

خبردادن حضرت علی علیه السلام از دعای حضرت حجّت در هنگام عبور از وادی السلام(1)

حضرت علی علیه السلام فرمود: گویا قائم آل محمّدصلی الله علیه وآله را می بینم که از وادی السلام به سوی سهله حرکت می کند و بر اسبی پیشانی سفید سوار است و این دعا را می خواند:

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ إِیمَاناً وَصِدْقاً (2) لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تَعَبُّداً وَرِقّاً.(3)

اَللَّهُمَّ مُعِزَّ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَحِیدٍ وَمُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ أَنْتَ (4) کَنَفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَتَضِیقُ عَلَیَّ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ (5) اَللَّهُمَّ خَلَقْتَنِی وَکُنْتَ غَنِیّاً عَنْ خَلْقِی وَلَوْلَا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ (6)