حکایت عطش: جرعه ای از زلال دعای ندبه صفحه 103

1- 277. درس هایی از انقلاب، استاد صفایی حایری، کتاب قیام.

2- 278. آمارها پرده برمی دارند، علی اصغر جدایی، ص 253 به نقل از همشهری، ش 3315.

باید حرکات خویش را مطابق ضوابط نظام هستی قرار دهد. چیزی که فراتر از خوشایند و لذّت و قراردادهاست و تحوّلی عمیق در نظام اخلاقی ایجاد می کند؛ بینشی که در آن با شناخت و عشق به اللَّه، اعمال تبدیل (سنجیده) می شوند و اکسیری به میان می آید که سیئات را به حسنات مبدّل می نماید که: «یبدّل اللَّه سیئاتهم حسنات».(1)

در این بینش، انسان از خوشی ها بالاتر آمده و به خوبی ها می رسد؛ زیرا در چنین ایده والایی است که خوشی با خوبی متفاوت است، انگور برای سرماخورده گرچه خوش است، اما خوب نیست، همان گونه که دارو برای مریض خوش نیست، اما خوب است، به همین دلیل به ما می آموزند چه بسا چیزهایی که برای شما خوشایند نیست؛ اما «خیرٌ لکم» و چه بسا چیزهایی که برای شما خوشایند و محبوب است، اما شرّ می باشد(2) و دین عهده دار چنین رهنمودهایی می شود.

«أین باب اللَّه الذی مِنْه یُوْتی ؛ کجاست آن درگاهی که از آنجا به سوی خدا بروند؟

اینجا محل ورود به رضایت ها و عبادت های رشد دهنده است و درهای کفر و الحاد را می بندد و بازارشان را از رونق می اندازد و دوستان خداوند به وجه خداوند می نگرند، وجه خدا همان ذات خداوند و در روایت به امام علیه السلام نیز تفسیر شده است.(3)