حکایت عطش: جرعه ای از زلال دعای ندبه صفحه 118

1- 311. و صراطه المستقیم، زیارت روز غدیر.

2- 312. شرح دعای ندبه، مرحوم ادیب، ص 265.

«یابن الحجج البالغات»؛ ای فرزند حجت های رسا.

قسمت دوم

حجّت آن چیزی است که با آن احتجاج می شود، حجّت دین و بیان و سیره رسول اللَّه صلی الله علیه وآله و ائمه علیهم السلام آنان چنان رسا می باشد که کسی دچار تردید نمی شود، چون آن بزرگواران از بینشی سخن می گفته اند که پایگاه درونی در انسان دارد، چنان که قرآن می گوید: «حبّب الیکم الایمان».

خدا ایمان را محبوب شما قرار داده «و زیّنه فی قلوبکم»؛ و دل هاتان مزیّن به آن است.(1) در حقیقت، دلیل ها و نشانه های روشن و آشکار، فقط باید کسانی باشند تا با هدایت خویش زمینه ساز انتخابی صحیح باشند و چنین است که می بینیم گفتار امام علیه السلام با کسانی که در نهایت الحاد بودند به جایی می رسد که می توان معنی حجج بالغه را فهمید.

ابومنصور می گوید: یکی از دوستانم نقل کرد: که با ابن ابی العوجاء و عبداللَّه بن مقّفع (از سر کردگان، الحاد) در مکه، در مسجد الحرام نشسته بودیم، ابن مقفع گفت: این مردم را می بینید؟

هیچ یک شایسته نام انسان نیستند مگر آن مرد بزرگ که نشسته است.

ابن ابی العوجاء گفت: چرا از این همه، آن مرد را انسان می دانی؟!

زیرا در او چیزهایی دیده ام که در غیر او نیافتم.

ابن ابی العوجاء گفت: باید صحت ادعای تو را جویا شوم و خودم بفهمم.